جوخه‌ی زمان داستانی است که جنیفر اگان در سال ۲۰۱۰ نوشته و موفق به کسب جایزه‌ی حلقه‌ی منتقدان کتاب ملی ویژه‌ی ادبیات داستانی سال ۲۰۱۰ آمریکا و جایزه‌ی پولیتزر ۲۰۱۱ شده است. داستان‌های مجزای کتاب زندگی چندین شخصیت کمابیش مرتبط را طی چهل سال روایت می‌کند، ینی سالازار، تهیه‌کننده‌ی موسیقی راک پا به سن گذاشته‌ایست؛ دستیار قدیمی او، ساشا و دوستان و همکاران مختلفش. این کتاب به شرح حال شخصیت‌های نسبتا شکست‌خورده‌ای می‌پردازد که زندگی آنها را به جهاتی فرستاده که اصلا قصد ورود به آنها را نداشته‌اند. مسیر داستان از اواخر دهه‌ی شصت تا حال حاضر و آینده‌ی نزدیک در حرکت است. بسیاری از وقایع داستان در شهر نیویورک یا اطراف آن می‌گذرد،هرچند برخی وقایع در کالیفرنیا، ایتالیا و کنیا روایت شده است. به دلیل ساختار روایت غیر معمول داستان، برخی از منتقدان این کتاب را رمان و برخی مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه مرتبط می‌دانند
خرید کتاب جوخه زمان
جستجوی کتاب جوخه زمان در گودریدز
معرفی کتاب جوخه زمان از نگاه کاربران
شب کریسمس، 2011. جلال غم انگیز یک اتاق پر از پیش بینی هیجان زده و ارائه زیبا glimmering در زیر درخت کریسمس جمع شده است. این عادت خانوادگی سنتی با ادغام جشن همراه با حسادت و رقابت برادران مادری، بازتاب های مخفیانه در هنرهای گمشده ارائه می دهد. هر ساله من به طور مستقل و بی سر و صدا برای یک کتاب آرزو می کنم. (اوه سرخوردگی: آیا شما این تجربه را می شناسید؟ با داشتن یک خواننده مشتاق و وسواسی، ممکن است فکر کنید که آنها واقعا باید به خواننده کمک کنند، سعی کنید دوباره این موجود تیزهوش را دوباره آموزش دهید، درمان اعتیاد به کتاب خود را با دفع دارو او، بنابراین متوقف کردن امید به گرفتن یک کتاب توسط خانواده خود، واقعی و رشد، الیس). سپس پدرم یک بسته ناز را انتخاب می کند که به نظر می رسد یک کتاب از شمع است و آن را به خواهر کوچک من ارائه می دهد. در حالی که او باز کردن بازدید از تیم جون، نور کم نور خوشبختانه رنگ پریده سبز حسادت من را پنهان می کند. یک رمان درباره اثرات بی رحم زمان، حتی به عنوان یک جنجال در حال حاضر در مورد پروست، در مورد موسیقی راک و پانک، تجربی، طنز آمیز و ظریف نوشته شده است، و با بررسی های غم انگیز در هر مقاله و مجله ای که خوانده ام، روایت می شود. آه چگونه می توانم خانواده ام را شکنجه کنم؟ این فقط برای توضیح اینکه چرا انتظارات بالا رفته اند و چرا من بسیار هیجان زده شدم وقتی که این برنامه به عنوان خوانده شده توسط گروه خواندن زندگی من بود برنامه ریزی شده است. اجازه دهید من درک اشتباه. این رمان به سختی در مورد موسیقی است - این تا حدی ناامید کننده ناامید کننده فرهنگ موسیقی محبوب است، فساد و انحراف از دنیای کسب و کار موسیقی را افشا می کند - چگونه سرمایه داری هر سطح زندگی را تحت تأثیر قرار می دهد و حتی در شرایط ضد فرهنگ و جوانان شورشگر، فقط برای سود. اقتصاد آن، احمق است. شروع، امیدوار کننده است. ساختار قطعا به نظر می رسد هوشمندانه - جوشکاری با هم از دیدگاه های مختلف گرفته شده در 13 فصل غیر زمانبندی - داستان کوتاه در حق خود - گیاهان داستان با استفاده از بازی دوستانه از شخصیت های بیشتر یا کمتر ظریفانه در هر داستان های دیگر؛ در ابتدا تقریبا به تکنیک های روایت مورد استفاده در فیلم کوتاه کوتاه فیلم اشاره کرد. در یک مصاحبه ایگ فریاد زده بر این تأکید کرد که این فقط مجموعه ای از داستان های کوتاه نیست، بلکه دفاع از انسجام و همبستگی آن است، هرچند در مرحله جنینی فقط دو داستان کوتاه وجود دارد. او رمانش را به یک آلبوم مفهومی مقایسه می کند. و در اینجا رمان یک علامت را از دست می دهد. مشاهده اسکلت، زیبایی ساختار استخوانی را کم می کند. این رمان یک شباهت به ساختمان دارد که کسی فراموش کرده است که داربست را از بین ببرد. این ساختار به طرز مبهم قابل ملاحظه ای است که ماده را مبهم می کند (در این راستا، لهجه منحصر به فرد Egan در ساختار به من یادآوری می کند که یکی دیگر از رمان های بسیار تحسین شده است که همچنین من را تحت فشار قرار داد و همچنین، مانند Eganâ € ™ ثانیه نیز اشاره به پروست ، Bonsaï توسط زامبارا). تلاش برای مشخص کردن اینکه چرا من علاقه خود را به شخصیت ها از دست دادم و جایی که احساس خستگی از بین رفت، من 2 عیبی کاملا شخصی را که باعث این شد، تشخیص می دهم. اول، موسیقی پانک و راک، رادیو نستالالیا برای من است و به عنوان عطر و طعم سال های وحشی هنوز با من است، پروسس Egan از صداقت رنج می برد که نمی توانست فقط با نام گروه های مورد علاقه من، Dead Kennedys، یا توصیف رقص اسلم انرژی خام، انرژی در رابطه جنسی، مواد مخدر و سنگ و رول کجا است؟ به جز لبخند نیمه گاه آن را تحریک، پروس او را بیش از حد نرم و صاف و جلا برای من آن را به عنوان ساردونیک (همیشه خوانده شده از نامه های فلوریدا؟). من آگاه هستم که این فقط من است من باید بدون هیچ توجهی به یک شباهت ناخوشایند تبدیل شوم، که می تواند یکی دیگر از علل این که چرا کتاب در نهایت با من مخالفت نکرد، روشن شد. خواندن در مورد ناقل های مختلف (عمدتا بی اهمیت) پیرمرد، بیش از حد تپه ها و حالت ناپدید شدن، من به زودی خود را قطعه قطعه قطعه از آهنگ قدیمی Rolling Stones پیدا کردم، فکر کردن در مورد نسل های متوالی در محل کار به طور متناوب ضربه به طبقه رقص در مهمانی سال نو وقتی \"موسیقی\" بازی می شود و بقیه زمان ها به یکدیگر نگاه می کنند: من کودک خود را منسوخ کرده ام کودک فقیر قدیم من گفتم کودک، کودک، کودک شما را از زمان. با این حال سرگرم کننده با فلاش، قطعا ایده عاقلانه ای نبود - و شاید به عگان عادت نداشت - این را بلافاصله پس از خواندن شاهکار ادبیات جهان، من، نه Stiller، توسط حداکثر Frisch را انتخاب کنید. با توجه به طعم زیبایی شناختی و هنری، به نظر می رسد که به نظر می رسد که تبدیل به یک عجیب و غریب شده است. زمان به عنوان یک دسته از اراذل و اوباش بی رحم که مایل و قادر به ضرب و شتم شما هستند و اعتصاب خوش شانس به عنوان یک leitmotiv است، اما نمی تواند حمایت رمان کامل طلا در قهوه شما نیز نمیتواند باشد. پارتا ری، به عنوان هراکلیتوس گفت. Memento Mori بله، Grim Reaper می آید و شما را دیر یا زود و همه چیز پایان می یابد، اما هنوز. من فکر می کنم همه ما می دانیم. گروه Crass بریتانیایی در سال 1978 پانک را تنها در چند خط اعلام کرد که همه اینها را بیان کرد: بله درست است که پانک مرده است، این فقط یک محصول ارزان برای مصرف کنندگان است. Head.Bubble ...
مشاهده لینک اصلی
هرچه پیرترم سخت تر می شوم این است که هر کتابی در قفسه مخصوص من در دل من باشد. آخرین بار من خودم را در مورد یک کتاب شگفت زده کردم به طوری که اگر آن دومین مسیح بود، زمانی بود که من شب را خوانده ام، تمام روز در دسامبر سال 2009 است. یا من کتاب های زیادی را بخوانم یا اخیرا بخوانم. خوشبختانه، اینجا این کتاب برای اثبات به من می آید من به اندازه بی تفاوت نیستم، زیرا می خواهم خودم را باور کنم. چیز دیگری که این کتاب ثابت می کند این است که شما می توانید مجموعه ای از بهترین داستان های کوتاه را به فروش برسانید تا زمانی که تصور می کنید که آنها هستند رمان. داستان کوتاه به نظر می رسد کاملا برای شیوه زندگی شلوغ و دراز مدت ما مناسب است. تعجب آن که آنها از جریان اصلی ادبی تحت فشار قرار می گیرند و قضاوت با موفقیت این کتاب ها، به نظر می رسد برخی از تعصبات غیر قابل توضیح است. پس از همه، این کتاب فقط مجموعه ای از قسمت های آزادانه متصل است که می تواند (و به صورت) به راحتی به عنوان جداگانه داستان منتشر شده است. تجدید نظر @ بازدید از Goon Squad @ در درمان خود را از زمان عبور و رشد قد، از چگونه مردم از شخصیت های اصلی به سختی ذکر می شوند. اینها همه چیزهایی است که ما میدانیم اما دوست نداریم در مورد آن فکر کنیم. شیوه ای ظریف که اگن اجتناب ناپذیر بودن همه ی آنها را نشان می دهد، آن را خیلی غم انگیز، ملانشولی و تلخ شیرین خواند. این کتاب همچنین درباره rocknroll است؛ زیرا موسیقی یکی از آن چیزهایی است که همیشه جوانتر بود. مهم نیست که شخصیت چقدر موفق و قدرتمند باشد، در نهایت او را کنار می گذارد و به یاد می آورد. این پیام قوی ترین و مهم است که این کتاب ارائه می دهد. با این حال، این شما را کاملا ناامید نمی کند. از یک استعاره زیبا از مکث در آهنگ های راکولر استفاده می کند. فقط زمانی که همه چیز را می فهمید، این آهنگ بعد از چند ثانیه برای آخرین عصای خود دوباره برمی گردد. من بعضی از بررسی های منفی را خوانده ام (مخصوصا Sarah Aswells) و در حالی که می بینم که از کجا آمده اند، باید این کتاب را برای من بگویم. درست است که همه چیز من می تواند به دو دلیل انجام شود. یکی، چرا که تمام مرگ و میر دو نفر بود، زیرا هیچ راهی وجود ندارد که من بتوانم هر چیزی را که قدرتمند است بنویسم. زمان یک جون است و زندگی یک جنون است؟
مشاهده لینک اصلی
احتمالا اگنس گناه نكرد كه من این را دوست نداشتم - من شروع كردم كه آن را غیرممكن كنم كه بتوانم پشت هر رمان با این نوع ساختار پوینتلیست قرار بگیرم. شاید من زیباترین و محافظه کارانه تر از آن چیزی بودم که فکر می کردم من بودم، زیرا در سال جاری دو رمان ستایش شده با استفاده از این رویکرد جزئی (که دیوید میچلز Ghostwritten بود) را خواندند و فهمیدم که در مورد هرکدام از آنها دشوار است. من حدس می زنم این ایده این است که قطعات فردی به گشتالت تئاتری یا روایت بیشتری می رسد که می توان آن را با ایستادن دورتر مشاهده کرد. اما این فاصله به نظر من هدف رمان است که قرار است همه چیز در مورد تعامل نزدیک با مجموعه ای از زندگی و تصورات تصور شده باشد. نه این که من بخواهم در مورد این نوع چیزها تجدید نظر کنم یا حتی از عباراتی مانند @ هدف از رمان استفاده کنم، زیرا آنچه می دانم چیست؟ اما آن را فقط به عنوان یک مورد ادبی ADD می بیند. مایک رینولدز می گوید که اسطوره گون، یک رمان است @ به طور قطع، اما او بیش از حد اعتراض می کند؟ این حقیقت که مایک حتی احساس می کند که این ادعا را مجبور می کند به شما بگوید که @ هیچ کدام @ نیست. (به من یک ایده برای کاغذ دیواری می دهد: به جای عادتA Novel @ ID زیر عنوان، Knopf باید باDefinitely A Novel @ انجام شود. این واقعا یک مجموعه داستان است، من فکر می کنم، و من مبهم از روند از لغزش @ رمان @ برچسب در چرخه داستان مرتبط است؛ اگر امروز برای اولین بار منتشر شد، آیا در زمان ما یا وینزبرگ، اوهایو به عنوان رمان ها تحت فشار قرار می گیرد؟ من همه را برای پختگی فرم ها امتحان کردم، اما من هم برای حقیقت در تبلیغات. بنابراین، من نمی دانم و بنابراین، مانند هر مجموعه داستان، برخی از مسائل در Goon Squad بهتر از برخی از چیزهای دیگر است - هر چند Egans ترد، رضایت پروسه را می توان در سراسر یافت می شود. مثل همه افراد دیگر، فصل پاورپوینت را دوست داشتم، از یک دختر 12 سالهslide magazine، @ به عنوان رسمی نوآورانه حرکت می کند. همچنین یک خبرنگار دیوید فاستر والاس اسم از یک مصاحبه مشهور که به طرز وحشیانه ای خسته شده است، حساب شخصی اول است. اما یکی دیگر از قطعه ای که با همکاری یکی از مشهورترین آنها بود، به من خیلی غم انگیز بود که من منتظر بودم که آن را به عنوان یک داستان در داستان معرفی کنم (بدون چنین شانس)؛ و یک بخش تقریبا مشهور در مورد نوجوانان راک 70 ساله به طرز شگفتآوری بیش از حد ابراز شده است، گسل که گاهی اوقات Egans در غیر این صورت عمیقا سرگرم کننده نگه دارید. مثل این است که می دانم که می خواهید یک دختر نوجوان متقاعد کننده ایجاد کنید، اما جایگزین فعل @ به گفتن @ با فعل @ برای رفتن به @ در هر نمونه از آن فعل فقط به عنوان منحرف کننده حواس نویسنده است. و بعضی از واحدها مانند یک سافاری آفریقایی (که مایک به عنوان یکی از علاقه مندی هایش اشاره می کند) ممکن است برای من در زمینه یک مجموعه داستان مناسب کار کرده باشند، اما در متن رمان - با تمام آن همراه انتظارات، حتی در شکل غیر خطی قطعه - آن احساس غیر ضروری است. بنظر من، برچسب ها مهم هستند، و این کتاب برچسب اشتباه است. البته البته در اینجا بسیاری از نوشته های شگفت انگیز وجود دارد، بسیاری از احکام شادابی از شوخ طبعی و بینش و ظرافت که من را از ناامیدی کلان من؛ من هنوز در تیم اگان هستم و قدردانی میکنم که تلاشهای مداوم خود را به طور معناداری با جنبههای برجستهتری از فرهنگ معاصر مرتبط سازد. گاهی اوقات رشته ها کمی بیش از حد نشان می دهند - فصل نهایی (که من اساسا آن را دوست دارم) به شدت تحت تأثیر قرار دادن مقاله قرار می گیرم و به نظر نمی رسد که چگونه پیام های متنی کار می کند - اما من با هر نویسنده ای که این روزها تلاش می کنم به ضبط راه ما در حال حاضر زندگی می کنیم بدون دیک در مورد آن. Update: من رسما تنها کسی که این کتاب را دوست ندارد، بنابراین من شناور برای استقلال من است. درخشان، من دیوانه ام.
مشاهده لینک اصلی
دوبلین برای عصر دیجیتال. جایی که جویس از قرن بیست و یکم قرن بیست و یکم استفاده کرد، جنیفر ایگان از همان سبک و چشم انداز برای توصیف زندگی در اواخر قرن بیستم استفاده می کند که برای نشان دادن زمان و مکان خاص، دوبلین، ایرلند در اوایل قرن بیستم استفاده می شود. . همانند جویس، ایگان کار خود را به مجموعه ای از داستان کوتاه متصل کرده است، هرچند رمان Egan یا مجموعه ای از کار کوتاه، روایتانه تر از کار قبلی است. به همین ترتیب، رمان Egan ویژگی های بازیگران از ده ها تن از شخصیت های که به طور کلی اضافه کردن عمق و شخصیت به ارائه ارائه شده در حال حاضر سرگرم کننده است. و \u0026 amp؛ 3rd این عملکرد گرافیکی بود. این مانند علی در مقابل لیست بود، یک نابود کردن شیطان ساده ساده. این جیمی در مونتری بود، آن را به سمت بالا چرخاند، چرخش رشته ها و بازی با دست چپ. این بدس بود. با استفاده از قدرت پر جنب و جوش، قدرت عجیب و غریب پانک راک برای اضافه کردن ادویه جات و متن به طراحی او. کل کتاب به رسانه ها و سرگرمی ها متصل شده است، به این ترتیب Egan اثرات متقابل سن ارتباطی ما را نشان می دهد. Stevening یکی از شخصیت های اصلی که در بیش از یک فصل یا تکه تکه تکرار می شود، مبارزه با رفتارهای ضد اجتماعی مانند کپلتومیا است. در حالی که چندین شخصیت در برابر اختلالات رفتاری پیچیدگی های مختلف درگیر شده و تلاش می کنند، این گنجاندن برای جهان بینی ایگانی مهم است که با چشم انداز بحران فرهنگ جهانی ما با ذهنیت مادی گرا و تبلیغاتی مواجه است. ایده زمان به عنوان یک قاعده، یک عضله استخدام است که می آید برای تحریک درد. بنابراین یک دیدار از تیم خوب این است که به موقع به ضرب و شتم برسد، یک قرار ملاقات که همه ما زودتر یا بعدا می آیند. با اینکه Egan حساس و هوشیارانه از هویت نسل های مختلف برخوردار است، بررسی مرکزی او این است که چگونه نسل های همپوش چندگانه ما، جامعه فرهنگی و پلورالیستی با یک هویت گروهی پویا همکاری می کند. ساختار داستان روحانی متصل به حقیقت، یادآور دیوید میچل است، با جزئیات کامل لایه بندی شده. خانواده شکننده با روحیه ای که همیشه از خود نشان می دهند و مرگ و میر خود را به هم ریخته و سایه بر سر همه ی آن ها می گذارد، در جریان جریان های بخش آگاهی بسیار جسورانه و نوآورانه (یک فصل به عنوان یک نمایش اسلاید به عنوان نقطه قدرت ارائه شده است) و خشم. Heroes of Celluloid بسیاری از کتاب در صنعت ضبط متمرکز است، اما همچنین در مورد هالیوود، ادبیات و تبلیغات نیز ذکر شده است. سرگرمی. اگان نشان می دهد که چگونه فرهنگ غربی ما به سایر نقاط جهان حمله کرده، آلوده و جذب کرده است. ایگان به طور کل نگران کننده نیست، نشان می دهد که رسانه ها، به ویژه موسیقی، می توانند یک وسیله تعریف کننده و یکپارچه سازی باشند؛ اما مشاهدات بیشتر به یاد ماندنی برای طبیعت سطحی و متضاد مشهور است. جهان کوچک بعد از همه، یک دیدار از ستون گون، خواستار یک صحنه از یک آینده نزدیک قابل تشخیص و قابل تشخیص است، نشان می دهد که چگونه حمل و نقل و رسانه ها، برای خوب و بد، مرزهای جهان کوچک شده و قرارداد بسته شده است. پیوستگی کاراکترهای بسیاری از کتاب و جمع آوری فرهنگ ها، زمان ها و مکان ها نشان می دهد که ممکن است امید به ما باشد.
مشاهده لینک اصلی
یکی در یک زمان هفتاد فصل @ بازدید از Goon Squad @ مانند لیدی لیدی در یک حوضچه است. آنها زندگی گروهی از مردم، یک جامعه، یک اکوسیستم انسان را در طول یک دوره 50 ساله (فقط آن را ندارد به نظر می رسد که این مدت طولانی است). ما از نزدیکترین تابلوهای ما شروع می کنیم (که لزوما داستان فعلی یا جدید نیست)، سپس به اطراف نگاه می کنیم و بر روی پد های دیگر پرش می کنیم، یک بار در هر زمان، هر انتخابی ساخته می شود برای ما توسط جنیفر ایگن، اما نه لزوما با هر نظم خاص ظاهر می شود. او می تواند به راحتی یک سفارش متفاوت را انتخاب کرده است. با این حال، به طریقی، منظور این نیست که مهم است. مهم این است که، با گذشت زمان، ما بر روی تمام پد ها فرود آمدیم، آنها را بررسی کردیم، چیزی آموختیم و حرکت کردیم. این فرآیند، ما جزئیات انباشته شده، ما تمام حوضه را تجربه کردیم، باید تمام اكوسيستم را درك كنیم. در حال حاضر در اوقات فراغت ما می توانیم جزئیات تجربه ما را پردازش كنیم. می تواند نظم را در تجربه ما تحمیل کند، اگر این چیزی است که ما می خواهیم. در مورد زمان تا این حد، @ دیدار از ستون ژون @ یک رمان پس از مدرن است که ما را مجبور می کند تا پیش بینی های ما را در مورد روایت ادبی و داستان داستان دوباره ارزیابی کنیم. ادبیات متعارف به نظر می رسد با نظم زمان بندی مواجه می شوند. نظم زمان (به عنوان مخالفت با هرج و مرج) نیازمند زمان بندی است. ما انتظار داریم که یک روایت از منظر تاریخی از گذشته به حال حاضر باشد. اگر ما در حال حاضر در حال حاضر شروع کنیم، در زمان حال، ما به آینده در آینده حرکت خواهیم کرد. حتی اگر ما در گذشته شروع کنیم و رمان در زمان گذشته روایت شده باشد، ما انتظار داریم که رمان از نقطه شروع خود زمانبندی باشد. این باعث ایجاد توهم میشود که ما در حال حاضر زندگی میکنیم و در گذشته به لحاظ زمانبندی با این وجود، بدون توجه به اینکه توهم توهم چیست، ادبیات در واقع به عنوان دنباله ای یا نظم ادراک و تجربه، تقلید نمی کند. هر فرد ترکیبی از گذشته، حال و آینده است. با این حال ما دنباله خطی را دنبال نمی کنیم. من هرگز از شما نمی خواهم و شما هرگز به نظم تاریخی مرا نمی شناسید. در واقعیت، تا آنجا که چیزی از گذشته ما حفظ شده است، آن را در هیچ قفسه ای روانی قرار داده نمی شود . این فقط به آنچه در حال حاضر وجود دارد جایی، جایی که آن را متناسب است، مانند اطلاعات در یک درایو سخت. خوشبختانه، برخی از اعضای هیات علمی ذهن ما، حافظه ما، می توانند به ما دسترسی داشته باشند و گذشته ما را به یاد می آورند، هر چند ناقص و یا نادرست است. نتیجه این است که در تعاملات اجتماعی ما با یکدیگر، ما به طور الزامی در دستورالعمل های زمانبندی ارتباطی نداریم. ما انتخاب های گذشته را نشان می دهیم، و آنچه انتخاب می کنیم، مربوط به آن است، نه زمان. حتی زمانی که ما در حال حاضر با هم در حال حاضر، ما باید شرکت کنیم یا چشم انداز ما را از بین ببریم، تا یک روز (زمان دیگری) ما دوباره به یکدیگر می رویم تا تصویر را تکمیل کنیم. تجربه ما، دوره ی زمانی ما مانند زندگی همیشه شکسته می شود، تقسیم و انحراف، حتی اگر ذهن ما بعدا و بعد از آن تحمیل شود زمانی که ما آنها را به یاد داشته باشید، سفارشات زمانی را در تجارب ما قرار می دهد. Presentation Power Poignant این این است که چگونه جنیفر ایگن به داستان هایش می گوید. شخصیت های آن فقط به عنوان جان شکسته، جابجایی، آسیب دیده و واقعی به عنوان جاناتان Franzen در \"اصلاحات\" است. او شخصیت های داستان را در برابر زمان بندی زمانی که او روش کار کاوش شخصیت های خود را از سایت که آنها را به خاک سپرده است. همچنین از تکنیک های پست مدرن مانند پاورقی ها (دیوید فاستر والاس) استفاده می کند که هر دو خود آگاهانه و طنز آمیز است. ما 75 صفحه از آینده را در قالب یک مجله اسلاید تهیه شده توسط دختر 12 ساله از یکی از شخصیت های اصلی. با وجود جوانان و افسانه ی بی نظیر آن، شامل برخی از بینش های پررنگ تر از شخصیت ها و محیط آنها می شود. با این حال، داستان های آنها دشوار نیست، داستان های واقعی درباره افراد واقعی انجام واقعیات هستند به احتمال زیاد، داستان های او واقعی تر است، به همین دلیل که او به آنها می گوید. آنها همچنین ممکن است بیشتر به یاد ماندنی باشند، نه فقط به این دلیل که ما باید تلاش کنیم (نسبت به نمایش های زمانی ition)، اما چون ما گذشته از این کاراکترها را به همان شیوه دسترسی می دهیم و خاطرات خود را به یاد می آوریم. این زمان و مکان برای همه چیز است. از دو جمله جداگانه از پروست به عنوان ملودی به رمانش استفاده می کند. او می گوید که این «زیارت خطرناک» است که به دنبال خودش است که ما در گذشته در مکان جغرافیایی بودیم مثلا یک خانه یا یک باغ که در طول جوانان ما زندگی می کرد.) هشدار می دهیم که ما خود را در آنجا پیدا نخواهیم کرد، زیرا این مکان دیگر در گذشته نیست، در حال حاضر و در نتیجه مکان واقعی در حال حاضر متفاوت است با آنچه که یاد می گیریم. مکان هایی که در گذشته ما را نشان می دهد تنها می تواند در ذهن ما باشد، که در آن پروست نشان می دهد که ما به دنبال آن هستیم که ما در جستجوی آن هستیم. ما باید به طور داخلی نگاه کنیم. مکان ها، همزمان با سال های مختلف. ما این است که مخزن گذشته ما است، چرا که ذهن ما مخزن خاطرات ما است.در یک راه، نوشتن در مورد آن حفظ خاطرات و حفظ آن ...
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب جوخه زمان
خرید کتاب جوخه زمان
جستجوی کتاب جوخه زمان در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
هرچه پیرترم سخت تر می شوم این است که هر کتابی در قفسه مخصوص من در دل من باشد. آخرین بار من خودم را در مورد یک کتاب شگفت زده کردم به طوری که اگر آن دومین مسیح بود، زمانی بود که من شب را خوانده ام، تمام روز در دسامبر سال 2009 است. یا من کتاب های زیادی را بخوانم یا اخیرا بخوانم. خوشبختانه، اینجا این کتاب برای اثبات به من می آید من به اندازه بی تفاوت نیستم، زیرا می خواهم خودم را باور کنم. چیز دیگری که این کتاب ثابت می کند این است که شما می توانید مجموعه ای از بهترین داستان های کوتاه را به فروش برسانید تا زمانی که تصور می کنید که آنها هستند رمان. داستان کوتاه به نظر می رسد کاملا برای شیوه زندگی شلوغ و دراز مدت ما مناسب است. تعجب آن که آنها از جریان اصلی ادبی تحت فشار قرار می گیرند و قضاوت با موفقیت این کتاب ها، به نظر می رسد برخی از تعصبات غیر قابل توضیح است. پس از همه، این کتاب فقط مجموعه ای از قسمت های آزادانه متصل است که می تواند (و به صورت) به راحتی به عنوان جداگانه داستان منتشر شده است. تجدید نظر @ بازدید از Goon Squad @ در درمان خود را از زمان عبور و رشد قد، از چگونه مردم از شخصیت های اصلی به سختی ذکر می شوند. اینها همه چیزهایی است که ما میدانیم اما دوست نداریم در مورد آن فکر کنیم. شیوه ای ظریف که اگن اجتناب ناپذیر بودن همه ی آنها را نشان می دهد، آن را خیلی غم انگیز، ملانشولی و تلخ شیرین خواند. این کتاب همچنین درباره rocknroll است؛ زیرا موسیقی یکی از آن چیزهایی است که همیشه جوانتر بود. مهم نیست که شخصیت چقدر موفق و قدرتمند باشد، در نهایت او را کنار می گذارد و به یاد می آورد. این پیام قوی ترین و مهم است که این کتاب ارائه می دهد. با این حال، این شما را کاملا ناامید نمی کند. از یک استعاره زیبا از مکث در آهنگ های راکولر استفاده می کند. فقط زمانی که همه چیز را می فهمید، این آهنگ بعد از چند ثانیه برای آخرین عصای خود دوباره برمی گردد. من بعضی از بررسی های منفی را خوانده ام (مخصوصا Sarah Aswells) و در حالی که می بینم که از کجا آمده اند، باید این کتاب را برای من بگویم. درست است که همه چیز من می تواند به دو دلیل انجام شود. یکی، چرا که تمام مرگ و میر دو نفر بود، زیرا هیچ راهی وجود ندارد که من بتوانم هر چیزی را که قدرتمند است بنویسم. زمان یک جون است و زندگی یک جنون است؟
مشاهده لینک اصلی
احتمالا اگنس گناه نكرد كه من این را دوست نداشتم - من شروع كردم كه آن را غیرممكن كنم كه بتوانم پشت هر رمان با این نوع ساختار پوینتلیست قرار بگیرم. شاید من زیباترین و محافظه کارانه تر از آن چیزی بودم که فکر می کردم من بودم، زیرا در سال جاری دو رمان ستایش شده با استفاده از این رویکرد جزئی (که دیوید میچلز Ghostwritten بود) را خواندند و فهمیدم که در مورد هرکدام از آنها دشوار است. من حدس می زنم این ایده این است که قطعات فردی به گشتالت تئاتری یا روایت بیشتری می رسد که می توان آن را با ایستادن دورتر مشاهده کرد. اما این فاصله به نظر من هدف رمان است که قرار است همه چیز در مورد تعامل نزدیک با مجموعه ای از زندگی و تصورات تصور شده باشد. نه این که من بخواهم در مورد این نوع چیزها تجدید نظر کنم یا حتی از عباراتی مانند @ هدف از رمان استفاده کنم، زیرا آنچه می دانم چیست؟ اما آن را فقط به عنوان یک مورد ادبی ADD می بیند. مایک رینولدز می گوید که اسطوره گون، یک رمان است @ به طور قطع، اما او بیش از حد اعتراض می کند؟ این حقیقت که مایک حتی احساس می کند که این ادعا را مجبور می کند به شما بگوید که @ هیچ کدام @ نیست. (به من یک ایده برای کاغذ دیواری می دهد: به جای عادتA Novel @ ID زیر عنوان، Knopf باید باDefinitely A Novel @ انجام شود. این واقعا یک مجموعه داستان است، من فکر می کنم، و من مبهم از روند از لغزش @ رمان @ برچسب در چرخه داستان مرتبط است؛ اگر امروز برای اولین بار منتشر شد، آیا در زمان ما یا وینزبرگ، اوهایو به عنوان رمان ها تحت فشار قرار می گیرد؟ من همه را برای پختگی فرم ها امتحان کردم، اما من هم برای حقیقت در تبلیغات. بنابراین، من نمی دانم و بنابراین، مانند هر مجموعه داستان، برخی از مسائل در Goon Squad بهتر از برخی از چیزهای دیگر است - هر چند Egans ترد، رضایت پروسه را می توان در سراسر یافت می شود. مثل همه افراد دیگر، فصل پاورپوینت را دوست داشتم، از یک دختر 12 سالهslide magazine، @ به عنوان رسمی نوآورانه حرکت می کند. همچنین یک خبرنگار دیوید فاستر والاس اسم از یک مصاحبه مشهور که به طرز وحشیانه ای خسته شده است، حساب شخصی اول است. اما یکی دیگر از قطعه ای که با همکاری یکی از مشهورترین آنها بود، به من خیلی غم انگیز بود که من منتظر بودم که آن را به عنوان یک داستان در داستان معرفی کنم (بدون چنین شانس)؛ و یک بخش تقریبا مشهور در مورد نوجوانان راک 70 ساله به طرز شگفتآوری بیش از حد ابراز شده است، گسل که گاهی اوقات Egans در غیر این صورت عمیقا سرگرم کننده نگه دارید. مثل این است که می دانم که می خواهید یک دختر نوجوان متقاعد کننده ایجاد کنید، اما جایگزین فعل @ به گفتن @ با فعل @ برای رفتن به @ در هر نمونه از آن فعل فقط به عنوان منحرف کننده حواس نویسنده است. و بعضی از واحدها مانند یک سافاری آفریقایی (که مایک به عنوان یکی از علاقه مندی هایش اشاره می کند) ممکن است برای من در زمینه یک مجموعه داستان مناسب کار کرده باشند، اما در متن رمان - با تمام آن همراه انتظارات، حتی در شکل غیر خطی قطعه - آن احساس غیر ضروری است. بنظر من، برچسب ها مهم هستند، و این کتاب برچسب اشتباه است. البته البته در اینجا بسیاری از نوشته های شگفت انگیز وجود دارد، بسیاری از احکام شادابی از شوخ طبعی و بینش و ظرافت که من را از ناامیدی کلان من؛ من هنوز در تیم اگان هستم و قدردانی میکنم که تلاشهای مداوم خود را به طور معناداری با جنبههای برجستهتری از فرهنگ معاصر مرتبط سازد. گاهی اوقات رشته ها کمی بیش از حد نشان می دهند - فصل نهایی (که من اساسا آن را دوست دارم) به شدت تحت تأثیر قرار دادن مقاله قرار می گیرم و به نظر نمی رسد که چگونه پیام های متنی کار می کند - اما من با هر نویسنده ای که این روزها تلاش می کنم به ضبط راه ما در حال حاضر زندگی می کنیم بدون دیک در مورد آن. Update: من رسما تنها کسی که این کتاب را دوست ندارد، بنابراین من شناور برای استقلال من است. درخشان، من دیوانه ام.
مشاهده لینک اصلی
دوبلین برای عصر دیجیتال. جایی که جویس از قرن بیست و یکم قرن بیست و یکم استفاده کرد، جنیفر ایگان از همان سبک و چشم انداز برای توصیف زندگی در اواخر قرن بیستم استفاده می کند که برای نشان دادن زمان و مکان خاص، دوبلین، ایرلند در اوایل قرن بیستم استفاده می شود. . همانند جویس، ایگان کار خود را به مجموعه ای از داستان کوتاه متصل کرده است، هرچند رمان Egan یا مجموعه ای از کار کوتاه، روایتانه تر از کار قبلی است. به همین ترتیب، رمان Egan ویژگی های بازیگران از ده ها تن از شخصیت های که به طور کلی اضافه کردن عمق و شخصیت به ارائه ارائه شده در حال حاضر سرگرم کننده است. و \u0026 amp؛ 3rd این عملکرد گرافیکی بود. این مانند علی در مقابل لیست بود، یک نابود کردن شیطان ساده ساده. این جیمی در مونتری بود، آن را به سمت بالا چرخاند، چرخش رشته ها و بازی با دست چپ. این بدس بود. با استفاده از قدرت پر جنب و جوش، قدرت عجیب و غریب پانک راک برای اضافه کردن ادویه جات و متن به طراحی او. کل کتاب به رسانه ها و سرگرمی ها متصل شده است، به این ترتیب Egan اثرات متقابل سن ارتباطی ما را نشان می دهد. Stevening یکی از شخصیت های اصلی که در بیش از یک فصل یا تکه تکه تکرار می شود، مبارزه با رفتارهای ضد اجتماعی مانند کپلتومیا است. در حالی که چندین شخصیت در برابر اختلالات رفتاری پیچیدگی های مختلف درگیر شده و تلاش می کنند، این گنجاندن برای جهان بینی ایگانی مهم است که با چشم انداز بحران فرهنگ جهانی ما با ذهنیت مادی گرا و تبلیغاتی مواجه است. ایده زمان به عنوان یک قاعده، یک عضله استخدام است که می آید برای تحریک درد. بنابراین یک دیدار از تیم خوب این است که به موقع به ضرب و شتم برسد، یک قرار ملاقات که همه ما زودتر یا بعدا می آیند. با اینکه Egan حساس و هوشیارانه از هویت نسل های مختلف برخوردار است، بررسی مرکزی او این است که چگونه نسل های همپوش چندگانه ما، جامعه فرهنگی و پلورالیستی با یک هویت گروهی پویا همکاری می کند. ساختار داستان روحانی متصل به حقیقت، یادآور دیوید میچل است، با جزئیات کامل لایه بندی شده. خانواده شکننده با روحیه ای که همیشه از خود نشان می دهند و مرگ و میر خود را به هم ریخته و سایه بر سر همه ی آن ها می گذارد، در جریان جریان های بخش آگاهی بسیار جسورانه و نوآورانه (یک فصل به عنوان یک نمایش اسلاید به عنوان نقطه قدرت ارائه شده است) و خشم. Heroes of Celluloid بسیاری از کتاب در صنعت ضبط متمرکز است، اما همچنین در مورد هالیوود، ادبیات و تبلیغات نیز ذکر شده است. سرگرمی. اگان نشان می دهد که چگونه فرهنگ غربی ما به سایر نقاط جهان حمله کرده، آلوده و جذب کرده است. ایگان به طور کل نگران کننده نیست، نشان می دهد که رسانه ها، به ویژه موسیقی، می توانند یک وسیله تعریف کننده و یکپارچه سازی باشند؛ اما مشاهدات بیشتر به یاد ماندنی برای طبیعت سطحی و متضاد مشهور است. جهان کوچک بعد از همه، یک دیدار از ستون گون، خواستار یک صحنه از یک آینده نزدیک قابل تشخیص و قابل تشخیص است، نشان می دهد که چگونه حمل و نقل و رسانه ها، برای خوب و بد، مرزهای جهان کوچک شده و قرارداد بسته شده است. پیوستگی کاراکترهای بسیاری از کتاب و جمع آوری فرهنگ ها، زمان ها و مکان ها نشان می دهد که ممکن است امید به ما باشد.
مشاهده لینک اصلی
یکی در یک زمان هفتاد فصل @ بازدید از Goon Squad @ مانند لیدی لیدی در یک حوضچه است. آنها زندگی گروهی از مردم، یک جامعه، یک اکوسیستم انسان را در طول یک دوره 50 ساله (فقط آن را ندارد به نظر می رسد که این مدت طولانی است). ما از نزدیکترین تابلوهای ما شروع می کنیم (که لزوما داستان فعلی یا جدید نیست)، سپس به اطراف نگاه می کنیم و بر روی پد های دیگر پرش می کنیم، یک بار در هر زمان، هر انتخابی ساخته می شود برای ما توسط جنیفر ایگن، اما نه لزوما با هر نظم خاص ظاهر می شود. او می تواند به راحتی یک سفارش متفاوت را انتخاب کرده است. با این حال، به طریقی، منظور این نیست که مهم است. مهم این است که، با گذشت زمان، ما بر روی تمام پد ها فرود آمدیم، آنها را بررسی کردیم، چیزی آموختیم و حرکت کردیم. این فرآیند، ما جزئیات انباشته شده، ما تمام حوضه را تجربه کردیم، باید تمام اكوسيستم را درك كنیم. در حال حاضر در اوقات فراغت ما می توانیم جزئیات تجربه ما را پردازش كنیم. می تواند نظم را در تجربه ما تحمیل کند، اگر این چیزی است که ما می خواهیم. در مورد زمان تا این حد، @ دیدار از ستون ژون @ یک رمان پس از مدرن است که ما را مجبور می کند تا پیش بینی های ما را در مورد روایت ادبی و داستان داستان دوباره ارزیابی کنیم. ادبیات متعارف به نظر می رسد با نظم زمان بندی مواجه می شوند. نظم زمان (به عنوان مخالفت با هرج و مرج) نیازمند زمان بندی است. ما انتظار داریم که یک روایت از منظر تاریخی از گذشته به حال حاضر باشد. اگر ما در حال حاضر در حال حاضر شروع کنیم، در زمان حال، ما به آینده در آینده حرکت خواهیم کرد. حتی اگر ما در گذشته شروع کنیم و رمان در زمان گذشته روایت شده باشد، ما انتظار داریم که رمان از نقطه شروع خود زمانبندی باشد. این باعث ایجاد توهم میشود که ما در حال حاضر زندگی میکنیم و در گذشته به لحاظ زمانبندی با این وجود، بدون توجه به اینکه توهم توهم چیست، ادبیات در واقع به عنوان دنباله ای یا نظم ادراک و تجربه، تقلید نمی کند. هر فرد ترکیبی از گذشته، حال و آینده است. با این حال ما دنباله خطی را دنبال نمی کنیم. من هرگز از شما نمی خواهم و شما هرگز به نظم تاریخی مرا نمی شناسید. در واقعیت، تا آنجا که چیزی از گذشته ما حفظ شده است، آن را در هیچ قفسه ای روانی قرار داده نمی شود . این فقط به آنچه در حال حاضر وجود دارد جایی، جایی که آن را متناسب است، مانند اطلاعات در یک درایو سخت. خوشبختانه، برخی از اعضای هیات علمی ذهن ما، حافظه ما، می توانند به ما دسترسی داشته باشند و گذشته ما را به یاد می آورند، هر چند ناقص و یا نادرست است. نتیجه این است که در تعاملات اجتماعی ما با یکدیگر، ما به طور الزامی در دستورالعمل های زمانبندی ارتباطی نداریم. ما انتخاب های گذشته را نشان می دهیم، و آنچه انتخاب می کنیم، مربوط به آن است، نه زمان. حتی زمانی که ما در حال حاضر با هم در حال حاضر، ما باید شرکت کنیم یا چشم انداز ما را از بین ببریم، تا یک روز (زمان دیگری) ما دوباره به یکدیگر می رویم تا تصویر را تکمیل کنیم. تجربه ما، دوره ی زمانی ما مانند زندگی همیشه شکسته می شود، تقسیم و انحراف، حتی اگر ذهن ما بعدا و بعد از آن تحمیل شود زمانی که ما آنها را به یاد داشته باشید، سفارشات زمانی را در تجارب ما قرار می دهد. Presentation Power Poignant این این است که چگونه جنیفر ایگن به داستان هایش می گوید. شخصیت های آن فقط به عنوان جان شکسته، جابجایی، آسیب دیده و واقعی به عنوان جاناتان Franzen در \"اصلاحات\" است. او شخصیت های داستان را در برابر زمان بندی زمانی که او روش کار کاوش شخصیت های خود را از سایت که آنها را به خاک سپرده است. همچنین از تکنیک های پست مدرن مانند پاورقی ها (دیوید فاستر والاس) استفاده می کند که هر دو خود آگاهانه و طنز آمیز است. ما 75 صفحه از آینده را در قالب یک مجله اسلاید تهیه شده توسط دختر 12 ساله از یکی از شخصیت های اصلی. با وجود جوانان و افسانه ی بی نظیر آن، شامل برخی از بینش های پررنگ تر از شخصیت ها و محیط آنها می شود. با این حال، داستان های آنها دشوار نیست، داستان های واقعی درباره افراد واقعی انجام واقعیات هستند به احتمال زیاد، داستان های او واقعی تر است، به همین دلیل که او به آنها می گوید. آنها همچنین ممکن است بیشتر به یاد ماندنی باشند، نه فقط به این دلیل که ما باید تلاش کنیم (نسبت به نمایش های زمانی ition)، اما چون ما گذشته از این کاراکترها را به همان شیوه دسترسی می دهیم و خاطرات خود را به یاد می آوریم. این زمان و مکان برای همه چیز است. از دو جمله جداگانه از پروست به عنوان ملودی به رمانش استفاده می کند. او می گوید که این «زیارت خطرناک» است که به دنبال خودش است که ما در گذشته در مکان جغرافیایی بودیم مثلا یک خانه یا یک باغ که در طول جوانان ما زندگی می کرد.) هشدار می دهیم که ما خود را در آنجا پیدا نخواهیم کرد، زیرا این مکان دیگر در گذشته نیست، در حال حاضر و در نتیجه مکان واقعی در حال حاضر متفاوت است با آنچه که یاد می گیریم. مکان هایی که در گذشته ما را نشان می دهد تنها می تواند در ذهن ما باشد، که در آن پروست نشان می دهد که ما به دنبال آن هستیم که ما در جستجوی آن هستیم. ما باید به طور داخلی نگاه کنیم. مکان ها، همزمان با سال های مختلف. ما این است که مخزن گذشته ما است، چرا که ذهن ما مخزن خاطرات ما است.در یک راه، نوشتن در مورد آن حفظ خاطرات و حفظ آن ...
مشاهده لینک اصلی