The Birthday Party, Harold Pinter
عنوان: جشن تولد، به همراه نقدی از استیون اچ. گیل؛ نویسنده: هارولد پینتر؛ مترجم: شعله آذر؛ مشخصات نشر: تهران، انتشارات افراز، چاپ نخست 1385، در 234 ص
شابک چاپ دوم در سال 1388: 9789647640978؛
خرید کتاب جشن تولد
جستجوی کتاب جشن تولد در گودریدز
معرفی کتاب جشن تولد از نگاه کاربران
این را برای کلاس بخوانید. زمان سختی در درک آن بود.
مشاهده لینک اصلی
حزب تولد باعث شده است که موضع من در مورد تئاتر بی حجابی را دوباره در نظر بگیرم. در حالی که من نماد ظریف و معنای اصلی را که این نوع نمایش ها را پخش می کند تحسین می کنم، اغلب ابهامات غیر قابل قبول آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. من داستان داستان های مد قدیمی مانند ایبسن یا شکسپیر را ترجیح می دهم که روایات گردآوری شده، شرایطی را که قابل اعتماد تر بود و به وضوح معانی را که بدون نیاز به تجزیه و تحلیل گسترده و حتی احتمالا تحقیق، آسان می توانست درک کنند، نشان می داد. (SPOILERS AHEAD) اگر چه من سرگرم تماشای آن بودم، من از این نمایشنامه خراش سرم را فراموش کردم، تعجب آنچه را که جهنم بود همه چیز بود. یکی از شخصیت ها برای جیغ کشیدن او را می سوزاند، یک شخص به طور تصادفی تلاش می کند که دیگران را در طی بازی مردمانی نابینا مورد تجاوز قرار دهد، یک مرد از مرد دیگری می خواهد به دهانش ضربه بزند، مرد بعد از اینکه عینک هایش را شکسته، قبل از رفتن به مقاله خواندن خود را به عنوان اگر هیچ اتفاقی رخ نداده است، به شما اجازه می دهد تا به شما بگوید که چه باید بکنید @، شما را تهدید می کند. چه کسی از این همه چی ساخته؟ در نهایت، هیچ چیزی توضیح داده نمی شود و هیچ الگوی شفاف و واضحی وجود ندارد که شما را به فکر کردن بسپارد. برخی حتی تم اصلی را برای هرج و مرج تفسیر کردند. برخی حوادث را تفسیر می کنند تا معنای صریح را درک نکنند اما در عوض تنها به عنوان یک نماد بعضی از مفهوم انتزاعی اهمیت دارند، توضیح این امر بی اهمیت است. این امکان وجود دارد که این بازی هیچ کدام از تم های مرکزی را نداشته باشد اما گسترش یافته است تا هر موضوعی که در حال حاضر در ذهن پینترز قرار گرفته باشد را پوشش دهد. با توجه به آنچه خوانده اید، پینتر این داستان را همانطور که در حال نوشتن بود، توسعه داد، بنابراین می توانست دقیقا همان چیزی باشد که او درباره خودش نمی دانست. یک خلاصه ایو به عنوان خوانده شده ادعا می کند این بازی در واقع سیاسی است و با جنگ کنترا در نیکاراگوئه گره خورده است (پینتر در مصاحبه ای که دو مرد، گلدبرگ و مک کان، مانعی برای فردیت بودند و به همان اندازه که تهدید Contras به نیکاراگوئه بود، پینتر جایزه نوبل را به دست آورد و این بازیها را بیشتر در آثار دیگرش برجستهتر میکند. این دلیل می تواند به دلیل بازی در ارتباط در نمایشنامه باشد. خیلی از کاراکترها بدون نیاز به کلمات بیان می شوند و کلمات خود را هر معنی واقعی را پنهان می کنند. این اکتشاف سخنرانی و سکوت در تئاتر کاملا منحصر به فرد است. شاید این چیزی است که پینتر جایزه نوبل را به دست آورده است. در کل من لذت بردن از تماشای این بازی را بسیار سرگرم کننده داشتم اما احساس نکردم واقعا از این تجربه به طور کامل رشد داشته باشم، چون ممکن است پس از تماشای شکسپیر، ایبسن یا جهنم، حتی بکت، گاهی اوقات.
مشاهده لینک اصلی
مانند شخصیت های درون بازی، من مطمئن نیستم که من در مورد حزب تولد بگویم بسیار مهم است. نه آن که من آن را دوست داشتم یا فکر نکردم. »برعکس، من آن را بسیار دوست داشتم و سبک Pinter را جذاب میدانستم. این یک رمز و راز و پیچ و خم فضای بی ربط است، نسبتا متعارف در ساختار سه قانون، ساختار تک تنظیم، اما به طرز قابل توجهی متراکم است، زمانی که شما در نظر بگیرید که چگونه چالش برانگیز آن را در اختیار مخاطبان برای دسترسی به اسرار آن است. از آنچه که من در زمان خود خواندم، Pinterâ € ™ ثانیه درجه چیزی شبیه به منزوی پوچ و کتک زدن absurdist: او را به ما ارائه یک دنیای است که یک فرصت منطقی پر از شخصیت های که می تواند بسیار خوب در خارج از متن وجود دارد، اما جهاني است که سيستم هاي مرسوم معنا را غصب مي کند تا بتوانند به نقطه اي که اهميت و هدف را دچار مشکل مي کند يا کاملا از بين مي رود، دست دستيابي شود. در نهایت، به اندازه کافی درباره چیزی که از معنای بپرسید، نیست، زیرا پینتر همانند نگرانی درباره معنای معنایی، چگونگی، کجا و زمان، نگران است. چرا ما انتظار وجود معنی را در یک متن داده شده داریم؟ معنای به دست آمده، کجا می تواند پیدا شود، و زمانی که مهم تر است؟ بنابراین، هدف نهایی خود را با نمایشنامه هایی مانند «جشن تولد»، من فکر می کنم نه بر روی یک سؤال خوشایند از جمله «چه چیزی این کار را می کند؟» بلکه کار او را بر مبنای چیزی کمی رادیکال تر کرد: «چه چیزی آیا این بدان معنی است که آیا این معنی ندارد؟ این یعنی پیشنهاد این نیست که حزب تولد بطور معناداری باشد. ما می دانیم که آن را در مورد یک مسکن بسیار سخت در خانه ساحلی دریایی که توسط دو مرد اسرار آمیز به دلیل برخی از شکایت گذشته و یا گناه او متعهد به یک سازمان دیدار شده است. مسجد سعید بعد از اینکه بازجویی ها را انجام می دهد و بعد از ظهر روز جشن تولد او را محاکمه می کند، حتی اگر روز تولد او نباشد، ذهن خود را از دست می دهد. روز بعد، مردان او را به عنوان پوسته غیرفعال و غیرفعال دور می کنند. این همان چیزی است که ما مجاز به دانستن آن هستیم. تقریبا همه چیز باهم فرق می کند، متضاد، بی اعتنا و بی اعتبار است. از آنجایی که ما فقط می توانیم معنی را در آنچه قابل شناخت است شکل دهیم (در این مثال، قابل اثبات توسط پیشرفت طرح)، ما تنها با یک درک قابل فهم است - یک فهم پذیری که خودش کم اهمیت است، زیرا ما هرگز نمی توانیم یک حس قوی داشته باشیم از شخصیت ها یا اعمال آنها. به طور ناگهانی، چنین کم و کیفی وجود ندارد که منتقدین جای تعجب نداشته باشند که این بازی در اولین بار در سال 1958 افتتاح شد. اما همانطور که در پاراگراف قبلی ذکر شد، این منتقدان پرسش اشتباهی را مطرح کردند. در صورتی که معنی به وضوح در دست نباشد، خروج از سوالاتی که نیاز به معنی دارند، حداقل خواهد بود. با تغییر رویکرد چنین سوالاتی با در نظر گرفتن عدم وجود معنا، با این حال، با پرسیدن، \"این به این معنی است که آیا آن را معنی ندارد؟\" یکی بیشتر به احتمال زیاد به قدردانی از هنر پینتر است. چه آیا \"معیار\" معنی \"پرسش\" خوب است، به معنی؟ اگر ما اعطا کنیم که حزب تولد یک اثر است که در آن معانی انگیزه ها، اعمال، ویژگی ها و غیره یا ناشناخته یا شدید محدود می شود، پس باید از خود بپرسیم چرا و چگونه این چنین است. وقتی پاسخ داده می شود، ما می توانیم بپرسیم که چرا این فقدان معنی مهم است و چرا پینکر آن را می خواهد. پاسخ به سوال اول خیلی جدی نیست: آنچه معانی محدود است، زبان خودش است. این به این علت است که پینتر با زبان به عنوان \"دادن و رها\" محتوا نیست. این به اندازه کافی برای گفتگو نیست که به طور آزادانه و به طور مساوی بین احزاب جریان یابد، زیرا ما آن را در معنی متداول انجام می دهیم. زبان، به جای آن، باید متورم شده، فریب خورده، فریب خورده و مورد محرمانه قرار گیرد، زیرا این دستگاه دستگاه قدرت و اختیار است، نه یک ارتباط از معنا. این به نمایشگاه دنیوی علاقمند نیست بلکه این سلاح است که می تواند قدرتمند یا نابود شود. به همین دلیل است که ما به مبادلات مبادرت می کنیم که به علت عدم شفافیت و ابهامات به منظور شکنجه روحی؛ مبادلات که به دلیل تسلط و ارتباط با یکدیگر روبرو می شوند؛ چرا که هر سخنران، بزرگترین سهم را در پویایی قدرت می خواهد؛ و مبادلات که اشاره، اما هرگز نشان نمی دهد چرا که آشکار کردن بود هرگز هدف در وهله اول. حتی می توان گفت که کلمات در اینجا چیزی بیش از واکنش های متقاعد کننده و اتوماتیک به محرک ها در محیط بازی نیستند و به همین ترتیب آنها به منظور انجام معانی خاص به منظور رفتار خاصی عمل می کنند. اگر معنای کامل در این اصطلاح وجود داشته باشد، آن را در زیر سکوت هایی که بسیار شبیه کار پینتر است پنهان می کند. تنها زمانی که زبان به طور کامل متوقف می شود که معنی وجود دارد، اما چون سکوت هیچ دانش قطعی ندارد و بنابراین تفسیر دقیق ندارد، این معنا را نمی توان تعریف کرد. این مبهم وجود دارد، زیرا در حالیکه ما متوجه هستیم که سکوت در جهان بازی نقش مهمی را ایفا می کند، کمی چیز دیگری در مورد آن می توان با اطمینان درک کرد. اگر حزب تولد عقل خود را در بر می گیرد، این معنی چیست؟ آیا پینتر با در نظر گرفتن این امر، در دکترین ...
مشاهده لینک اصلی
Menace، Madness، Normalality: تحقیق درباره مفهوم قدرت فوکو. در سخنرانی نوبل خود، \"Art، Truth \u0026 amp؛ سیاست، پینتر در مورد عرفان حقیقت و ابهام معامله زبانی در هنر سخن می گوید. پس از آن، او تئاتر سیاسی خود را استدلال می کند و ادعا می کند که سیاستمداران، بر اساس شواهدی که در اختیار ما قرار می گیرند، در حقیقت علاقه مند نیستند، بلکه به قدرت و حفظ این قدرت است. برای حفظ این قدرت ضروری است که مردم در جهل و نادانی باقی بمانند. بنابراین آنچه که ما را احاطه کرده است، یک دروغ بزرگ است که ما می خوریم. \"هارولد پینت شدیدا علیه همه نوع ظلم و ستم و سوء استفاده از قدرت اعتراض کرد. حزب تولد و سرپرست در میان بازی های Pinter قرار دارد که در آن قدرت، روابط قدرت و فساد به عنوان قدرت مشترک مورد بررسی قرار می گیرد. مقاله حاضر به طور خلاصه به بررسی نقاط قوت و ضعف Pinter در دیدگاه قدرت فوکو می پردازد. یکی از نتایج مستقیم تخریب، بازنگری از قدرت است تا سلسله مراتب مصنوعی و غصب غیر قانونی قدرت را آشکار سازد و میشل فوکو فیلسوف فرانسوی بود که عملکرد قدرت را مورد بررسی قرار داد. او در رشته و مجازات او (1975) استدلال می کند که قدرت روابط است؛ آن به عنوان عنصر اجتناب ناپذیر موجود انسانی در همه جا موجود است. علاوه بر این، فوکو قدرت را به عنوان یک زنجیره ای که هیچ وقت محلی نیست و یا به پایان نمی رسد در دست یک نفر است. قدرت تولید جامعه را بر اساس منطقی و منظم. علاوه بر این، ما یک وضعیت â € ~panopticalâ € ™ زندگی می کنند؛ به عبارت دیگر، فرد در دنیای مدرن همیشه تماشا می شود و توسط گفتمان (مانند گفتمان های اقتصادی، روان پزشکی، بالینی و فرهنگی) تنظیم می شود. با توجه به ادعای گفتمان به دانش و شکل گیری گفتمان پس از آن، خوشه ای از مفروضات و اصطلاحات تشخیصی مرتبط با علوم انسانی است که قدرت را تقویت می کند و یک مفهوم عادی را بر اساس برخی از تقسیم های باینری به مثابه: دیوانه / صحیح، بی ضرر، کارآمد / ناکارآمد و غیره. ما این وضعیت را قبول می کنیم؛ زیرا قدرت سرکوبگر است، لذت و دانش ما را به ما می دهد. این امر منجر به تحمیل خود به کنترل اجتماعی می شود یا آنچه فوکو می گوید «از حبس خود ما است». بنابراین، خلق و خوی از سوء ظن، دید و مراقبت نفوذ می کند که عملکرد اتوماتیک قدرت را تضمین می کند. مکانیسم انضباطی قدرت این است که افراد غیر سازنده (ناهنجاری ها) را از مقاربت اجتماعی کنار بگذاریم تا خطر ابتلا به عفونت به حداقل برسد. این جایی است که سیستم پیچیده دفاع از زندان به پناهگاه ها استفاده می شود. پلیس، پزشکان، روانپزشکان نگهبانان عادت تعریف می شوند و آنها را به انزوای مضر و تبدیل آنها می اندازند. در زیر نقش Pinter، مشکلات اساسی سیاسی مطرح می شود: استفاده و سوء استفاده از قدرت، مبارزه برای فضای زندگی، ظلم، تهدید و تروریسم. نمایش ها نشان می دهد که مبارزه قدرت های شخصیتی و تمایل به سلطه. در حال حاضر، برخی از شخصیت ها این مبارزه را از دست می دهند، و بعضی از آنها برنده هستند. کسانی که در قدرت هستند می توانند تهاجمی باشند و سعی کنند دیگران را تحت سلطه قرار دهند. مبارزه با قدرت در جشن تولد عمدتا بین گلدبرگ و مک کان (به عنوان مزاحمان) و استنلی. استنلی یک فرد غیر طبیعی بر اساس شرایط تشخیصی جامعه است. او به عنوان â € ~crabbyâ €، â € ~stinky â € ~ شخص است که هیچ شغلی ندارد و از بقیه جامعه جدا شده است. براساس گفتمان اقتصادی، سرمایه داری، او برای رشد اقتصادی کشور سازنده نیست و به همین دلیل اقدامات انضباطی ضروری است. گلدبرگ و مک کین ابزار قدرت هستند. آنها Stanley را در یک گفتگوی تهدید کننده قرار دادند که در آن او خود را از دست می دهد. با این حال، لازم به ذکر است که زبان وسیله ای برای قدرت است، ابزار سیاسی [qtd. ص.35] گلدبرگ و مک کین پانزده استنلی با یک دسته از سوالات بی نهایت است که او بدون بیان می شود. استنلی \"تهدید\" است که \"جامعه\" او را لمس می کند. او یک طاعون است، یک مرد عجیب و غریب، که باید \"استریل\" باشد. در نهایت، استنلی که مبتنی بر گفتمان روانپزشکی است، یک مرد دیوانه است که باید درمان شود. ما شاهد ظاهر متفاوت استنلی هستیم، لباس پوشیدنی، تمیز دار و آماده برای پردازش به عنوان بخشی از جامعه است. هر صدایی از مقاومت، و یا آنچه فوکو به نام \"گفتمان معکوس\" سرکوب خواهد شد. در نهایت زمانی که مهاجمان از استنلی استفاده می کنند، پتی، که خود را یک روز (کار نمی کند)، تلاش می کند Stanley را نجات دهد، اما او توسط یک تهدید سرکوب می شود: \"چرا شما با ما می آیند؟\" آقای Bolesâ € مثالهای دیگری از مبارزه قدرت در تعاملات میان مگ و استنلی، گلدبرگ و مک کان و گلدبرگ و لولو دیده می شود. به همین ترتیب، در حامیان، عمدتا از طریق دیویس، مبارزه مداوم برای قدرت و سلطه نشان داده شده است. میك و دیویس تلاش می كنند كه دیگران را به دست آوردن قدرت دستکاری كنند. دیده می شود که دیویس بین برادران تلاش می کند که با آنها متحد شود و برای رسیدن به قدرت، نوسان یابد. اما در اولین اقدام، استون روشن می کند که او همه چیز را کنترل می کند: او تعیین می کند که جایی که دیویس می تواند بخوابد و یا پنجره باید باز شود. ورودی Mickâ € ™ ثانیه مار ...
مشاهده لینک اصلی
19. جشن تولد توسط هارولد پینتر در برخی از نمایشنامه های پیشینش، پینتر ضبط خود را در مورد مردان ضربه نشان می دهد و در این مورد می آید. گفتگو احمقانه است و برخی از آن ها تکراری است. آیا او معتقد است که استن یک خائن است یا یک پیانیست مردانه آیا می توانم مگ و پیتر واقعا آن گنگ باشد؟ حتی Lulu دقیق تر است. مک کین و گلدبرگ تهدید و دستکاری هستند و در زمان های مختلف با نام های مختلف می روند. یک چیز در مورد پینتر این است که او من را ناامید می کند برای بریتانیا. همه این کاراکترها به گونه ای درونی شده اند که برای Brexit رای داده اند. هرگز \"فاکتور\" وجود ندارد - همه چیز دلخوری و یا تضاد است، از جمله روز تولد Stan. پینتر می گوید که نمایشنامه هایش «تخریب یک فرد» است، اما ما فقط خوش شانس هستیم که تخریب مفهوم تئاتر را نفی نمی کند.
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب جشن تولد
عنوان: جشن تولد، به همراه نقدی از استیون اچ. گیل؛ نویسنده: هارولد پینتر؛ مترجم: شعله آذر؛ مشخصات نشر: تهران، انتشارات افراز، چاپ نخست 1385، در 234 ص
شابک چاپ دوم در سال 1388: 9789647640978؛
خرید کتاب جشن تولد
جستجوی کتاب جشن تولد در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
حزب تولد باعث شده است که موضع من در مورد تئاتر بی حجابی را دوباره در نظر بگیرم. در حالی که من نماد ظریف و معنای اصلی را که این نوع نمایش ها را پخش می کند تحسین می کنم، اغلب ابهامات غیر قابل قبول آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. من داستان داستان های مد قدیمی مانند ایبسن یا شکسپیر را ترجیح می دهم که روایات گردآوری شده، شرایطی را که قابل اعتماد تر بود و به وضوح معانی را که بدون نیاز به تجزیه و تحلیل گسترده و حتی احتمالا تحقیق، آسان می توانست درک کنند، نشان می داد. (SPOILERS AHEAD) اگر چه من سرگرم تماشای آن بودم، من از این نمایشنامه خراش سرم را فراموش کردم، تعجب آنچه را که جهنم بود همه چیز بود. یکی از شخصیت ها برای جیغ کشیدن او را می سوزاند، یک شخص به طور تصادفی تلاش می کند که دیگران را در طی بازی مردمانی نابینا مورد تجاوز قرار دهد، یک مرد از مرد دیگری می خواهد به دهانش ضربه بزند، مرد بعد از اینکه عینک هایش را شکسته، قبل از رفتن به مقاله خواندن خود را به عنوان اگر هیچ اتفاقی رخ نداده است، به شما اجازه می دهد تا به شما بگوید که چه باید بکنید @، شما را تهدید می کند. چه کسی از این همه چی ساخته؟ در نهایت، هیچ چیزی توضیح داده نمی شود و هیچ الگوی شفاف و واضحی وجود ندارد که شما را به فکر کردن بسپارد. برخی حتی تم اصلی را برای هرج و مرج تفسیر کردند. برخی حوادث را تفسیر می کنند تا معنای صریح را درک نکنند اما در عوض تنها به عنوان یک نماد بعضی از مفهوم انتزاعی اهمیت دارند، توضیح این امر بی اهمیت است. این امکان وجود دارد که این بازی هیچ کدام از تم های مرکزی را نداشته باشد اما گسترش یافته است تا هر موضوعی که در حال حاضر در ذهن پینترز قرار گرفته باشد را پوشش دهد. با توجه به آنچه خوانده اید، پینتر این داستان را همانطور که در حال نوشتن بود، توسعه داد، بنابراین می توانست دقیقا همان چیزی باشد که او درباره خودش نمی دانست. یک خلاصه ایو به عنوان خوانده شده ادعا می کند این بازی در واقع سیاسی است و با جنگ کنترا در نیکاراگوئه گره خورده است (پینتر در مصاحبه ای که دو مرد، گلدبرگ و مک کان، مانعی برای فردیت بودند و به همان اندازه که تهدید Contras به نیکاراگوئه بود، پینتر جایزه نوبل را به دست آورد و این بازیها را بیشتر در آثار دیگرش برجستهتر میکند. این دلیل می تواند به دلیل بازی در ارتباط در نمایشنامه باشد. خیلی از کاراکترها بدون نیاز به کلمات بیان می شوند و کلمات خود را هر معنی واقعی را پنهان می کنند. این اکتشاف سخنرانی و سکوت در تئاتر کاملا منحصر به فرد است. شاید این چیزی است که پینتر جایزه نوبل را به دست آورده است. در کل من لذت بردن از تماشای این بازی را بسیار سرگرم کننده داشتم اما احساس نکردم واقعا از این تجربه به طور کامل رشد داشته باشم، چون ممکن است پس از تماشای شکسپیر، ایبسن یا جهنم، حتی بکت، گاهی اوقات.
مشاهده لینک اصلی
مانند شخصیت های درون بازی، من مطمئن نیستم که من در مورد حزب تولد بگویم بسیار مهم است. نه آن که من آن را دوست داشتم یا فکر نکردم. »برعکس، من آن را بسیار دوست داشتم و سبک Pinter را جذاب میدانستم. این یک رمز و راز و پیچ و خم فضای بی ربط است، نسبتا متعارف در ساختار سه قانون، ساختار تک تنظیم، اما به طرز قابل توجهی متراکم است، زمانی که شما در نظر بگیرید که چگونه چالش برانگیز آن را در اختیار مخاطبان برای دسترسی به اسرار آن است. از آنچه که من در زمان خود خواندم، Pinterâ € ™ ثانیه درجه چیزی شبیه به منزوی پوچ و کتک زدن absurdist: او را به ما ارائه یک دنیای است که یک فرصت منطقی پر از شخصیت های که می تواند بسیار خوب در خارج از متن وجود دارد، اما جهاني است که سيستم هاي مرسوم معنا را غصب مي کند تا بتوانند به نقطه اي که اهميت و هدف را دچار مشکل مي کند يا کاملا از بين مي رود، دست دستيابي شود. در نهایت، به اندازه کافی درباره چیزی که از معنای بپرسید، نیست، زیرا پینتر همانند نگرانی درباره معنای معنایی، چگونگی، کجا و زمان، نگران است. چرا ما انتظار وجود معنی را در یک متن داده شده داریم؟ معنای به دست آمده، کجا می تواند پیدا شود، و زمانی که مهم تر است؟ بنابراین، هدف نهایی خود را با نمایشنامه هایی مانند «جشن تولد»، من فکر می کنم نه بر روی یک سؤال خوشایند از جمله «چه چیزی این کار را می کند؟» بلکه کار او را بر مبنای چیزی کمی رادیکال تر کرد: «چه چیزی آیا این بدان معنی است که آیا این معنی ندارد؟ این یعنی پیشنهاد این نیست که حزب تولد بطور معناداری باشد. ما می دانیم که آن را در مورد یک مسکن بسیار سخت در خانه ساحلی دریایی که توسط دو مرد اسرار آمیز به دلیل برخی از شکایت گذشته و یا گناه او متعهد به یک سازمان دیدار شده است. مسجد سعید بعد از اینکه بازجویی ها را انجام می دهد و بعد از ظهر روز جشن تولد او را محاکمه می کند، حتی اگر روز تولد او نباشد، ذهن خود را از دست می دهد. روز بعد، مردان او را به عنوان پوسته غیرفعال و غیرفعال دور می کنند. این همان چیزی است که ما مجاز به دانستن آن هستیم. تقریبا همه چیز باهم فرق می کند، متضاد، بی اعتنا و بی اعتبار است. از آنجایی که ما فقط می توانیم معنی را در آنچه قابل شناخت است شکل دهیم (در این مثال، قابل اثبات توسط پیشرفت طرح)، ما تنها با یک درک قابل فهم است - یک فهم پذیری که خودش کم اهمیت است، زیرا ما هرگز نمی توانیم یک حس قوی داشته باشیم از شخصیت ها یا اعمال آنها. به طور ناگهانی، چنین کم و کیفی وجود ندارد که منتقدین جای تعجب نداشته باشند که این بازی در اولین بار در سال 1958 افتتاح شد. اما همانطور که در پاراگراف قبلی ذکر شد، این منتقدان پرسش اشتباهی را مطرح کردند. در صورتی که معنی به وضوح در دست نباشد، خروج از سوالاتی که نیاز به معنی دارند، حداقل خواهد بود. با تغییر رویکرد چنین سوالاتی با در نظر گرفتن عدم وجود معنا، با این حال، با پرسیدن، \"این به این معنی است که آیا آن را معنی ندارد؟\" یکی بیشتر به احتمال زیاد به قدردانی از هنر پینتر است. چه آیا \"معیار\" معنی \"پرسش\" خوب است، به معنی؟ اگر ما اعطا کنیم که حزب تولد یک اثر است که در آن معانی انگیزه ها، اعمال، ویژگی ها و غیره یا ناشناخته یا شدید محدود می شود، پس باید از خود بپرسیم چرا و چگونه این چنین است. وقتی پاسخ داده می شود، ما می توانیم بپرسیم که چرا این فقدان معنی مهم است و چرا پینکر آن را می خواهد. پاسخ به سوال اول خیلی جدی نیست: آنچه معانی محدود است، زبان خودش است. این به این علت است که پینتر با زبان به عنوان \"دادن و رها\" محتوا نیست. این به اندازه کافی برای گفتگو نیست که به طور آزادانه و به طور مساوی بین احزاب جریان یابد، زیرا ما آن را در معنی متداول انجام می دهیم. زبان، به جای آن، باید متورم شده، فریب خورده، فریب خورده و مورد محرمانه قرار گیرد، زیرا این دستگاه دستگاه قدرت و اختیار است، نه یک ارتباط از معنا. این به نمایشگاه دنیوی علاقمند نیست بلکه این سلاح است که می تواند قدرتمند یا نابود شود. به همین دلیل است که ما به مبادلات مبادرت می کنیم که به علت عدم شفافیت و ابهامات به منظور شکنجه روحی؛ مبادلات که به دلیل تسلط و ارتباط با یکدیگر روبرو می شوند؛ چرا که هر سخنران، بزرگترین سهم را در پویایی قدرت می خواهد؛ و مبادلات که اشاره، اما هرگز نشان نمی دهد چرا که آشکار کردن بود هرگز هدف در وهله اول. حتی می توان گفت که کلمات در اینجا چیزی بیش از واکنش های متقاعد کننده و اتوماتیک به محرک ها در محیط بازی نیستند و به همین ترتیب آنها به منظور انجام معانی خاص به منظور رفتار خاصی عمل می کنند. اگر معنای کامل در این اصطلاح وجود داشته باشد، آن را در زیر سکوت هایی که بسیار شبیه کار پینتر است پنهان می کند. تنها زمانی که زبان به طور کامل متوقف می شود که معنی وجود دارد، اما چون سکوت هیچ دانش قطعی ندارد و بنابراین تفسیر دقیق ندارد، این معنا را نمی توان تعریف کرد. این مبهم وجود دارد، زیرا در حالیکه ما متوجه هستیم که سکوت در جهان بازی نقش مهمی را ایفا می کند، کمی چیز دیگری در مورد آن می توان با اطمینان درک کرد. اگر حزب تولد عقل خود را در بر می گیرد، این معنی چیست؟ آیا پینتر با در نظر گرفتن این امر، در دکترین ...
مشاهده لینک اصلی
Menace، Madness، Normalality: تحقیق درباره مفهوم قدرت فوکو. در سخنرانی نوبل خود، \"Art، Truth \u0026 amp؛ سیاست، پینتر در مورد عرفان حقیقت و ابهام معامله زبانی در هنر سخن می گوید. پس از آن، او تئاتر سیاسی خود را استدلال می کند و ادعا می کند که سیاستمداران، بر اساس شواهدی که در اختیار ما قرار می گیرند، در حقیقت علاقه مند نیستند، بلکه به قدرت و حفظ این قدرت است. برای حفظ این قدرت ضروری است که مردم در جهل و نادانی باقی بمانند. بنابراین آنچه که ما را احاطه کرده است، یک دروغ بزرگ است که ما می خوریم. \"هارولد پینت شدیدا علیه همه نوع ظلم و ستم و سوء استفاده از قدرت اعتراض کرد. حزب تولد و سرپرست در میان بازی های Pinter قرار دارد که در آن قدرت، روابط قدرت و فساد به عنوان قدرت مشترک مورد بررسی قرار می گیرد. مقاله حاضر به طور خلاصه به بررسی نقاط قوت و ضعف Pinter در دیدگاه قدرت فوکو می پردازد. یکی از نتایج مستقیم تخریب، بازنگری از قدرت است تا سلسله مراتب مصنوعی و غصب غیر قانونی قدرت را آشکار سازد و میشل فوکو فیلسوف فرانسوی بود که عملکرد قدرت را مورد بررسی قرار داد. او در رشته و مجازات او (1975) استدلال می کند که قدرت روابط است؛ آن به عنوان عنصر اجتناب ناپذیر موجود انسانی در همه جا موجود است. علاوه بر این، فوکو قدرت را به عنوان یک زنجیره ای که هیچ وقت محلی نیست و یا به پایان نمی رسد در دست یک نفر است. قدرت تولید جامعه را بر اساس منطقی و منظم. علاوه بر این، ما یک وضعیت â € ~panopticalâ € ™ زندگی می کنند؛ به عبارت دیگر، فرد در دنیای مدرن همیشه تماشا می شود و توسط گفتمان (مانند گفتمان های اقتصادی، روان پزشکی، بالینی و فرهنگی) تنظیم می شود. با توجه به ادعای گفتمان به دانش و شکل گیری گفتمان پس از آن، خوشه ای از مفروضات و اصطلاحات تشخیصی مرتبط با علوم انسانی است که قدرت را تقویت می کند و یک مفهوم عادی را بر اساس برخی از تقسیم های باینری به مثابه: دیوانه / صحیح، بی ضرر، کارآمد / ناکارآمد و غیره. ما این وضعیت را قبول می کنیم؛ زیرا قدرت سرکوبگر است، لذت و دانش ما را به ما می دهد. این امر منجر به تحمیل خود به کنترل اجتماعی می شود یا آنچه فوکو می گوید «از حبس خود ما است». بنابراین، خلق و خوی از سوء ظن، دید و مراقبت نفوذ می کند که عملکرد اتوماتیک قدرت را تضمین می کند. مکانیسم انضباطی قدرت این است که افراد غیر سازنده (ناهنجاری ها) را از مقاربت اجتماعی کنار بگذاریم تا خطر ابتلا به عفونت به حداقل برسد. این جایی است که سیستم پیچیده دفاع از زندان به پناهگاه ها استفاده می شود. پلیس، پزشکان، روانپزشکان نگهبانان عادت تعریف می شوند و آنها را به انزوای مضر و تبدیل آنها می اندازند. در زیر نقش Pinter، مشکلات اساسی سیاسی مطرح می شود: استفاده و سوء استفاده از قدرت، مبارزه برای فضای زندگی، ظلم، تهدید و تروریسم. نمایش ها نشان می دهد که مبارزه قدرت های شخصیتی و تمایل به سلطه. در حال حاضر، برخی از شخصیت ها این مبارزه را از دست می دهند، و بعضی از آنها برنده هستند. کسانی که در قدرت هستند می توانند تهاجمی باشند و سعی کنند دیگران را تحت سلطه قرار دهند. مبارزه با قدرت در جشن تولد عمدتا بین گلدبرگ و مک کان (به عنوان مزاحمان) و استنلی. استنلی یک فرد غیر طبیعی بر اساس شرایط تشخیصی جامعه است. او به عنوان â € ~crabbyâ €، â € ~stinky â € ~ شخص است که هیچ شغلی ندارد و از بقیه جامعه جدا شده است. براساس گفتمان اقتصادی، سرمایه داری، او برای رشد اقتصادی کشور سازنده نیست و به همین دلیل اقدامات انضباطی ضروری است. گلدبرگ و مک کین ابزار قدرت هستند. آنها Stanley را در یک گفتگوی تهدید کننده قرار دادند که در آن او خود را از دست می دهد. با این حال، لازم به ذکر است که زبان وسیله ای برای قدرت است، ابزار سیاسی [qtd. ص.35] گلدبرگ و مک کین پانزده استنلی با یک دسته از سوالات بی نهایت است که او بدون بیان می شود. استنلی \"تهدید\" است که \"جامعه\" او را لمس می کند. او یک طاعون است، یک مرد عجیب و غریب، که باید \"استریل\" باشد. در نهایت، استنلی که مبتنی بر گفتمان روانپزشکی است، یک مرد دیوانه است که باید درمان شود. ما شاهد ظاهر متفاوت استنلی هستیم، لباس پوشیدنی، تمیز دار و آماده برای پردازش به عنوان بخشی از جامعه است. هر صدایی از مقاومت، و یا آنچه فوکو به نام \"گفتمان معکوس\" سرکوب خواهد شد. در نهایت زمانی که مهاجمان از استنلی استفاده می کنند، پتی، که خود را یک روز (کار نمی کند)، تلاش می کند Stanley را نجات دهد، اما او توسط یک تهدید سرکوب می شود: \"چرا شما با ما می آیند؟\" آقای Bolesâ € مثالهای دیگری از مبارزه قدرت در تعاملات میان مگ و استنلی، گلدبرگ و مک کان و گلدبرگ و لولو دیده می شود. به همین ترتیب، در حامیان، عمدتا از طریق دیویس، مبارزه مداوم برای قدرت و سلطه نشان داده شده است. میك و دیویس تلاش می كنند كه دیگران را به دست آوردن قدرت دستکاری كنند. دیده می شود که دیویس بین برادران تلاش می کند که با آنها متحد شود و برای رسیدن به قدرت، نوسان یابد. اما در اولین اقدام، استون روشن می کند که او همه چیز را کنترل می کند: او تعیین می کند که جایی که دیویس می تواند بخوابد و یا پنجره باید باز شود. ورودی Mickâ € ™ ثانیه مار ...
مشاهده لینک اصلی
19. جشن تولد توسط هارولد پینتر در برخی از نمایشنامه های پیشینش، پینتر ضبط خود را در مورد مردان ضربه نشان می دهد و در این مورد می آید. گفتگو احمقانه است و برخی از آن ها تکراری است. آیا او معتقد است که استن یک خائن است یا یک پیانیست مردانه آیا می توانم مگ و پیتر واقعا آن گنگ باشد؟ حتی Lulu دقیق تر است. مک کین و گلدبرگ تهدید و دستکاری هستند و در زمان های مختلف با نام های مختلف می روند. یک چیز در مورد پینتر این است که او من را ناامید می کند برای بریتانیا. همه این کاراکترها به گونه ای درونی شده اند که برای Brexit رای داده اند. هرگز \"فاکتور\" وجود ندارد - همه چیز دلخوری و یا تضاد است، از جمله روز تولد Stan. پینتر می گوید که نمایشنامه هایش «تخریب یک فرد» است، اما ما فقط خوش شانس هستیم که تخریب مفهوم تئاتر را نفی نمی کند.
مشاهده لینک اصلی