رمان اول کیران دسای، Hullabaloo در باغچه گواوا، به تحسین یک بار در بیش از بیست و دو کشور منتشر شد. در حال حاضر Desai ما را به شمال شرقی Himalayas می برد که در آن یک شورشی رو به افزایش راه قدیمی زندگی را به چالش می کشد. در یک فروپاشی، خانه جدا شده در پای کوه کانچن جونگا، یک قاضی قدیم تلخ زندگی می کند که می خواهد در صورتی که خواهرش سای نوه سای در آستانۀ خود می آید، بازنشسته شود. قوچان کت و شلوار کت و شلوار او را تماشا می کنند، اما افکار او عمدتا با پسرش Biju است که از کارخانه رستوران نیویورک به یکی دیگر می رود و قصد دارد یک قدم جلوتر از INS باقی بماند و مجبور به نظر دادن به جایگاه کشورش در جهان باشد. هنگامی که یک شورش نپالی در کوه ها موجب ایجاد عاشقانه جدید با نوازنده ی دوست داشتنی نپالی می شود و باعث می شود زندگی آنها به هرج و مرج تبدیل شود، آنها نیز مجبور به مقابله با منافع خود هستند. ملت خود را مقابله می کند آشپز شاهد سلسله مراتب است که لغو شده و دور انداخته شده است. قاضی باید از گذشته خود، نقش خود را در این دنیای درهم آمی از خواسته های متضاد، دوباره بازبینی کند - هر لحظه امکان امید و خیانت را فراهم می کند. رمان عمیق و احساسات، رمان دوم و رمان طولانی مدت، وعده بزرگ او را تأیید می کند.
خرید کتاب میراث گمشدگی
جستجوی کتاب میراث گمشدگی در گودریدز
معرفی کتاب میراث گمشدگی از نگاه کاربران
بخش بزرگی از زیبایی، زیبایی، زیبایی، زیبایی، زیبایی ... برگ های برگ بسیار سبک وزن هستند. و به عنوان یک خواننده، من خوشحالم که می شنوم که شما یک صدای زیبا دارید.
مشاهده لینک اصلی
با تحسین فوق العاده باور نکردنی در مورد این کتاب، من واقعا بیشتر از این انتظار داشتم. بنابراین اساسا، من نمیتوانم نقاطی بشمارم چون ناخوشایند ساختن بود - منظورم جایزه NBCC و Man Booker است؟ من حدس می زنم این کاملا کاملا عادلانه نیست هر چند. وراثت از دست برود، دقیقا همان چیزی است که وعده داده است. این توصیف زندگی نابجا شخصیت هایی است که از عشق و عزت و یا برخی از احساسات ضروری در زندگی ربوده شده است، همه در برابر زمینه های دوقلو یک منطقه فوق العاده سرسبز از هیمالیا و جنگل snarled شهر نیویورک. این رمان بر روی سای، یک نوجوان جداگانه که در هنگام مدرسه شبانه روزی درگذشت پدربزرگش بود، یتیم شد. فرستاده شده است برای زندگی با پدربزرگش، در یک خانه پریده اما هنوز افسانه، زندگی می کند در تخم مرغ اطراف او، بیش از حد می ترسم برای عشق خود را بپرسید، و به پایان می رسد توسط طبخ مطرح شده است. او، به نوبه خود، تمام احساسات خود را بر روی سای پروژه از زمانی که پسر خود، Biju، در نیویورک است، تلاش می کند و در نهایت قادر به ایجاد زندگی در آن وجود دارد. موضوعی که در سراسر آن وجود دارد، بسیاری از تفاسیر جالب در مورد جنگ طبقاتی (به معنای واقعی کلمه)، قومیت و نژادپرستی است. هر دو تجربه سای و بیتی، ایده هویت ملی را مورد سوال قرار می دهند و به معنای @ indian @ یا @ american @ هستند. موضوعات به طور قطع به روش جدیدی مورد بررسی قرار می گیرند، اما در نهایت حل نشده باقی می مانند، و این باعث می شود که رمان بیش از حد بلندپرواز شود. با چنین لانه ای گسترده ای بر روی تمام این شخصیت ها، داستان ها و مصیبت های آنها، ما هرگز به طور کامل هیچ کدام از آنها را درک نمی کنیم. و فقدان در اواخر بیشتر ظاهر می شود، که بعدها به عنوان یکی از بی نظیر ترین پایان دادن ها به حساب می آید. نه به این دلیل که غم انگیز است - و حیرت انگیز است که حتی یک مرگ هم از بین رفته است. هنگامی که یک پارچه مرطوب را می ریزید، آب را می خواهید و این پایان آن نیست. تشخیص نهایی من: کتاب خیلی با شکوه است، بیش از حد تمایل پیدا می کند. هرس نیاز به اتفاق می افتد.
مشاهده لینک اصلی
من این کتاب را به عنوان یک تخت قبل خواندم و آن را دشوار کردم. من به سمت صفحه 75 رفتم، بعد متوجه شدم که من نمیدانستم چه اتفاقی افتاده است، نشانهایم را از بین برد، و در چند هفته، Id را قول دادم. پسر، خوشحالم که واقعا دوباره شروع کردم. من کاملا از این کتاب لذت بردم. هنگامی که روزی آن را بخوانم همه چیز شروع به تمرکز می کند و من نمی توانم آن را پایین بیاورم. چهار شخصیت اصلی غذای بسیار زیادی برای فکر کردن دارند که تصمیم می گیرد که بهترین عملکرد را داشته باشد. من وسوسه می شود آشپز را بگویم، اما من هر چیزی را در اینجا خراب نمی کنم. من بعد از اتمام این کتاب کوچک احساس خجالت می کردم. و من فکر می کنم که در مورد قدرت های روایت هایش زیاد می گوید. برای آن، من چهار ستاره را که بالای Kangchenjunga درخشان است، میگذارم.
مشاهده لینک اصلی
حقیقت گفته می شود، من احساس می کنم که من از این رمان متنفر بودم. متأسفم، متوجه شدم که من به دلایل مختلف به شدت از آن متنفر هستم. دلیل اصلی آن این است که چگونه از آن استقبال می شود، از جمله کسب جایزه ای که من احترام ویژه ای برای آن: جایزه بوکر مرد (2006). این در حالیکه برنده ترین چیزی است که من خوانده ام این است. برای شروع، این رمان تمرکز ندارد؛ برخی از شخصیت های رنگارنگ، برخی از صحنه های لمس، برخی از تصاویر الهام بخش، داده های به طور کلی به خوبی تحقیق شده در مورد مهاجرت، شهرنشینی، استعمار، مدرنیزاسیون. در این مورد، Desai واقعا ارائه می دهد. اما، با هم قرار می گیرند، آنها مانند قطعاتی از یک پازل هستند که بیشتر جعبه آنها گم شده است. شخصیت های یک داستان می تواند بسیار زیاد باشد. متاسفانه، من متوجه شدم که قادر به برقراری ارتباط با شما نیستم، با آن همدلی، دیدن و احساس در کنار هر کسی. حتی سای، قهرمان پر جنب و جوش و تحسین کننده، دقیقا همین بود. شخصیتی که می توانستم برای شوخ طبعی و شجاعت آن را تحسین کنم. اما این همه بود. عاشقانه با Gyan من واقعا هرگز نمی توانم درک کنم؛ اغلب، من آن را در نظر نگرفته و دو بعدی، تقریبا غیر قانع کننده است. آشپز که تا دو صفحه گذشته نامگذاری نشده بود، شخصیت رنگارنگی بود که من برای آن احساس می کردم؛ گاهی اوقات احساس می کردم او را می شناختم، اما به سختی. پسرش Biju، در چهره هایی که نیویورک سیتی بود غرق شد و هر چند ما به داستان او گفته شد، او واقعا یک چهره خالی دیگر بود. پدر بزرگ سایز بدترین بود. من متوجه سوء استفاده گذشته از همسر شدم، اصرار او برای داشتن یک٪ * + = برای هر کسی که در تماس بود، به ندرت حتی عشق به کسانی که نزدیک به او بود، غیر قابل انکار بود. او ممکن است برخی از مشکلات خود را در گذشته داشته است، اما چیزی که او را امروز بهانه می کند. پیش بینی می شود، تنها شخص، چیزی بودن، او را دوست داشتنی دیده می شود Mutt. من فکر می کنم پس از آن، منطقی است که Mutt به عنوان یک نوع چرخ بی صدا که برای پایان یافتن رمان لازم است. نقش او رستگاری برای داستان است؟ برای شخصیت ها؟ فقط شواهد بیشتری از آنچه در جامعه می تواند اشتباه باشد؟ از آنچه من در تاریخ می دانم، مستندات او در هندوستان، مدرن سازی ناگهانی و آهسته به نظر می رسد دقیق است، همانطور که این مسخره بودن قوانین مهاجرت در کشور، مشکلات ذاتی در فریب دادن سیستم برای کارت سبز (حتی سبز نیست)، فرهنگ ها، میراث ها، سنت ها، غذاها که شهر نیویورک را جذاب می کند. همچنین یک مقدار مناسب از طنز وجود دارد که در سراسر رمان یافت می شود، که همیشه هنگامی که چنین موضوعات جدی به آن اشاره می شود قدردانی می شود. در طول رمان، از جمله جنگ ها، نسل کشی، باندها، چند موضوع دشوار پوشش داده می شود. رعب و وحشت توسط افراد مختلف در جریان رمان؛ آشفتگی احساسی و جسمی، روحی و فیزیولوژیکی در ابعاد مختلف تجربه شده است. همه اینها به خوبی بیان شده است. از یک طرف، از لحاظ شعری، اما به نحوی اعدام کوتاه می شود. یکی تنها این را می داند که داستان را به طور کلی بخواند. مشکلات x، y، z؛ از طریق z به آدرس، ارائه شده، کاوش، تخفیف داده می شود. بعد چی؟ سپس هیچ چیز. به نظر می رسد که نویسنده این بیانیه را به اثبات رسانده است، اینجا همه مشکلات، همه مشکلات با هیچ راه حل نیست. انتهای @ به عنوان یک داستان کوتاه، حتی چند داستان کوتاه، «وراث از دست دادن» خیلی بهتر شده است.
مشاهده لینک اصلی
از آنجا که کیران دزای در سال گذشته در اکتبر سال جاری جایزه من بوکر را برنده شد، به عنوان جوانترین زن برنده جایزه 39 ساله، من مایل به خواندن آن هستم. من کیت کاغذی خود را از هیترو در حالی که برای کریسمس پرواز می کردم، برداشت کردم، اما نمی توانستم آن را پیدا کنم. من اعتراف کردم احساس میکردم کمی نگران هستم فکر میکنم که به عنوان یک برنده جایزه بوکر باید به عنوان خوانده شده مشکل و چالش برانگیز باشد. سپس این کتاب به عنوان عنوان مارس برای کتاب باشگاه SYP آکسفورد برگزیده شد و من ناگهان دلیلی بسیار خوب و مهلت داشتم برای خواندن آن. داستان در Kalimpong در هند، به دور خاورمیانه در کوه های هیمالیا، در نزدیکی بوتان و نپال، تنظیم شده است. من اعتراف کردم که باید نقشه Kalimpong را نگاه کنم، چون جغرافیای هیمالیا هرگز قوی ترین موضوع من نبود. داستان در چند صفحه به من مراجعه کرد و به طور کامل و به طور کامل به یک روستای کوچک کوه در طرف دیگر دنیا منتقل شد. من می توانستم به وضوح خانه ی خرابکاری را تصور کنم که سای، شخصیت اصلی، با پدربزرگ و آشپز، چشم انداز، گیاهان، بوی ها و حتی رطوبت در فصل موسمی زندگی می کند. من کتاب خواندن را از این دست نادیده گرفتم کتاب زیر پوست شماست، و آن را به من بخشید، غمگین، ناراحت و دلتنگ شده به عنوان داستان پیشرفت. تناقض حیرت انگیز که نفوذ خانواده ها از تمام شخصیت ها، فقر شدید و بی عدالتی گسترده است، شورشیان نپال - ناراحت به نظر می رسد اما لازم است برای درک فرهنگ و تاریخ که در آن داستان قرار گرفته است. چندین روزی که من کتاب را تمام کردم، اما داستان را از دست ندهید، آن را در ذهنم بازی میکنم و از من الهام گرفته است که بیشتر درباره هند، بنگال غربی، Darjeeling و درگیریها در این منطقه اطلاعات بیشتری کسب کنم. گرم توصیه می شود!
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب میراث گمشدگی
خرید کتاب میراث گمشدگی
جستجوی کتاب میراث گمشدگی در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
با تحسین فوق العاده باور نکردنی در مورد این کتاب، من واقعا بیشتر از این انتظار داشتم. بنابراین اساسا، من نمیتوانم نقاطی بشمارم چون ناخوشایند ساختن بود - منظورم جایزه NBCC و Man Booker است؟ من حدس می زنم این کاملا کاملا عادلانه نیست هر چند. وراثت از دست برود، دقیقا همان چیزی است که وعده داده است. این توصیف زندگی نابجا شخصیت هایی است که از عشق و عزت و یا برخی از احساسات ضروری در زندگی ربوده شده است، همه در برابر زمینه های دوقلو یک منطقه فوق العاده سرسبز از هیمالیا و جنگل snarled شهر نیویورک. این رمان بر روی سای، یک نوجوان جداگانه که در هنگام مدرسه شبانه روزی درگذشت پدربزرگش بود، یتیم شد. فرستاده شده است برای زندگی با پدربزرگش، در یک خانه پریده اما هنوز افسانه، زندگی می کند در تخم مرغ اطراف او، بیش از حد می ترسم برای عشق خود را بپرسید، و به پایان می رسد توسط طبخ مطرح شده است. او، به نوبه خود، تمام احساسات خود را بر روی سای پروژه از زمانی که پسر خود، Biju، در نیویورک است، تلاش می کند و در نهایت قادر به ایجاد زندگی در آن وجود دارد. موضوعی که در سراسر آن وجود دارد، بسیاری از تفاسیر جالب در مورد جنگ طبقاتی (به معنای واقعی کلمه)، قومیت و نژادپرستی است. هر دو تجربه سای و بیتی، ایده هویت ملی را مورد سوال قرار می دهند و به معنای @ indian @ یا @ american @ هستند. موضوعات به طور قطع به روش جدیدی مورد بررسی قرار می گیرند، اما در نهایت حل نشده باقی می مانند، و این باعث می شود که رمان بیش از حد بلندپرواز شود. با چنین لانه ای گسترده ای بر روی تمام این شخصیت ها، داستان ها و مصیبت های آنها، ما هرگز به طور کامل هیچ کدام از آنها را درک نمی کنیم. و فقدان در اواخر بیشتر ظاهر می شود، که بعدها به عنوان یکی از بی نظیر ترین پایان دادن ها به حساب می آید. نه به این دلیل که غم انگیز است - و حیرت انگیز است که حتی یک مرگ هم از بین رفته است. هنگامی که یک پارچه مرطوب را می ریزید، آب را می خواهید و این پایان آن نیست. تشخیص نهایی من: کتاب خیلی با شکوه است، بیش از حد تمایل پیدا می کند. هرس نیاز به اتفاق می افتد.
مشاهده لینک اصلی
من این کتاب را به عنوان یک تخت قبل خواندم و آن را دشوار کردم. من به سمت صفحه 75 رفتم، بعد متوجه شدم که من نمیدانستم چه اتفاقی افتاده است، نشانهایم را از بین برد، و در چند هفته، Id را قول دادم. پسر، خوشحالم که واقعا دوباره شروع کردم. من کاملا از این کتاب لذت بردم. هنگامی که روزی آن را بخوانم همه چیز شروع به تمرکز می کند و من نمی توانم آن را پایین بیاورم. چهار شخصیت اصلی غذای بسیار زیادی برای فکر کردن دارند که تصمیم می گیرد که بهترین عملکرد را داشته باشد. من وسوسه می شود آشپز را بگویم، اما من هر چیزی را در اینجا خراب نمی کنم. من بعد از اتمام این کتاب کوچک احساس خجالت می کردم. و من فکر می کنم که در مورد قدرت های روایت هایش زیاد می گوید. برای آن، من چهار ستاره را که بالای Kangchenjunga درخشان است، میگذارم.
مشاهده لینک اصلی
حقیقت گفته می شود، من احساس می کنم که من از این رمان متنفر بودم. متأسفم، متوجه شدم که من به دلایل مختلف به شدت از آن متنفر هستم. دلیل اصلی آن این است که چگونه از آن استقبال می شود، از جمله کسب جایزه ای که من احترام ویژه ای برای آن: جایزه بوکر مرد (2006). این در حالیکه برنده ترین چیزی است که من خوانده ام این است. برای شروع، این رمان تمرکز ندارد؛ برخی از شخصیت های رنگارنگ، برخی از صحنه های لمس، برخی از تصاویر الهام بخش، داده های به طور کلی به خوبی تحقیق شده در مورد مهاجرت، شهرنشینی، استعمار، مدرنیزاسیون. در این مورد، Desai واقعا ارائه می دهد. اما، با هم قرار می گیرند، آنها مانند قطعاتی از یک پازل هستند که بیشتر جعبه آنها گم شده است. شخصیت های یک داستان می تواند بسیار زیاد باشد. متاسفانه، من متوجه شدم که قادر به برقراری ارتباط با شما نیستم، با آن همدلی، دیدن و احساس در کنار هر کسی. حتی سای، قهرمان پر جنب و جوش و تحسین کننده، دقیقا همین بود. شخصیتی که می توانستم برای شوخ طبعی و شجاعت آن را تحسین کنم. اما این همه بود. عاشقانه با Gyan من واقعا هرگز نمی توانم درک کنم؛ اغلب، من آن را در نظر نگرفته و دو بعدی، تقریبا غیر قانع کننده است. آشپز که تا دو صفحه گذشته نامگذاری نشده بود، شخصیت رنگارنگی بود که من برای آن احساس می کردم؛ گاهی اوقات احساس می کردم او را می شناختم، اما به سختی. پسرش Biju، در چهره هایی که نیویورک سیتی بود غرق شد و هر چند ما به داستان او گفته شد، او واقعا یک چهره خالی دیگر بود. پدر بزرگ سایز بدترین بود. من متوجه سوء استفاده گذشته از همسر شدم، اصرار او برای داشتن یک٪ * + = برای هر کسی که در تماس بود، به ندرت حتی عشق به کسانی که نزدیک به او بود، غیر قابل انکار بود. او ممکن است برخی از مشکلات خود را در گذشته داشته است، اما چیزی که او را امروز بهانه می کند. پیش بینی می شود، تنها شخص، چیزی بودن، او را دوست داشتنی دیده می شود Mutt. من فکر می کنم پس از آن، منطقی است که Mutt به عنوان یک نوع چرخ بی صدا که برای پایان یافتن رمان لازم است. نقش او رستگاری برای داستان است؟ برای شخصیت ها؟ فقط شواهد بیشتری از آنچه در جامعه می تواند اشتباه باشد؟ از آنچه من در تاریخ می دانم، مستندات او در هندوستان، مدرن سازی ناگهانی و آهسته به نظر می رسد دقیق است، همانطور که این مسخره بودن قوانین مهاجرت در کشور، مشکلات ذاتی در فریب دادن سیستم برای کارت سبز (حتی سبز نیست)، فرهنگ ها، میراث ها، سنت ها، غذاها که شهر نیویورک را جذاب می کند. همچنین یک مقدار مناسب از طنز وجود دارد که در سراسر رمان یافت می شود، که همیشه هنگامی که چنین موضوعات جدی به آن اشاره می شود قدردانی می شود. در طول رمان، از جمله جنگ ها، نسل کشی، باندها، چند موضوع دشوار پوشش داده می شود. رعب و وحشت توسط افراد مختلف در جریان رمان؛ آشفتگی احساسی و جسمی، روحی و فیزیولوژیکی در ابعاد مختلف تجربه شده است. همه اینها به خوبی بیان شده است. از یک طرف، از لحاظ شعری، اما به نحوی اعدام کوتاه می شود. یکی تنها این را می داند که داستان را به طور کلی بخواند. مشکلات x، y، z؛ از طریق z به آدرس، ارائه شده، کاوش، تخفیف داده می شود. بعد چی؟ سپس هیچ چیز. به نظر می رسد که نویسنده این بیانیه را به اثبات رسانده است، اینجا همه مشکلات، همه مشکلات با هیچ راه حل نیست. انتهای @ به عنوان یک داستان کوتاه، حتی چند داستان کوتاه، «وراث از دست دادن» خیلی بهتر شده است.
مشاهده لینک اصلی
از آنجا که کیران دزای در سال گذشته در اکتبر سال جاری جایزه من بوکر را برنده شد، به عنوان جوانترین زن برنده جایزه 39 ساله، من مایل به خواندن آن هستم. من کیت کاغذی خود را از هیترو در حالی که برای کریسمس پرواز می کردم، برداشت کردم، اما نمی توانستم آن را پیدا کنم. من اعتراف کردم احساس میکردم کمی نگران هستم فکر میکنم که به عنوان یک برنده جایزه بوکر باید به عنوان خوانده شده مشکل و چالش برانگیز باشد. سپس این کتاب به عنوان عنوان مارس برای کتاب باشگاه SYP آکسفورد برگزیده شد و من ناگهان دلیلی بسیار خوب و مهلت داشتم برای خواندن آن. داستان در Kalimpong در هند، به دور خاورمیانه در کوه های هیمالیا، در نزدیکی بوتان و نپال، تنظیم شده است. من اعتراف کردم که باید نقشه Kalimpong را نگاه کنم، چون جغرافیای هیمالیا هرگز قوی ترین موضوع من نبود. داستان در چند صفحه به من مراجعه کرد و به طور کامل و به طور کامل به یک روستای کوچک کوه در طرف دیگر دنیا منتقل شد. من می توانستم به وضوح خانه ی خرابکاری را تصور کنم که سای، شخصیت اصلی، با پدربزرگ و آشپز، چشم انداز، گیاهان، بوی ها و حتی رطوبت در فصل موسمی زندگی می کند. من کتاب خواندن را از این دست نادیده گرفتم کتاب زیر پوست شماست، و آن را به من بخشید، غمگین، ناراحت و دلتنگ شده به عنوان داستان پیشرفت. تناقض حیرت انگیز که نفوذ خانواده ها از تمام شخصیت ها، فقر شدید و بی عدالتی گسترده است، شورشیان نپال - ناراحت به نظر می رسد اما لازم است برای درک فرهنگ و تاریخ که در آن داستان قرار گرفته است. چندین روزی که من کتاب را تمام کردم، اما داستان را از دست ندهید، آن را در ذهنم بازی میکنم و از من الهام گرفته است که بیشتر درباره هند، بنگال غربی، Darjeeling و درگیریها در این منطقه اطلاعات بیشتری کسب کنم. گرم توصیه می شود!
مشاهده لینک اصلی