کتاب ننامیدنی- اثر: ساموئل بکت

شايد يک رؤياست، همه يک رؤياست، که غافلگيرم می‌کرد، بيدار می‌شوم، در سکوت، و ديگر هرگز نمی‌خوابم، اين من می‌شود، يا رؤيا، باز هم رؤيا، رؤيای سکوتی، سکوتی رؤيايی، لبريز نجواها، نمی‌دانم، فقط کلمات است، بيداری هرگز، فقط کلمات، چيز ديگری نيست، بايد ادامه دهی، همين‌و‌بس، چندی ديگر متوقف می‌شوند، خوب می‌دانم، حسش می‌کنم، چندی ديگر ترکم می‌کنند، سکوت می‌شود، لحظه‌ای، چند لحظه‌ی ناب، يا مال من می‌شود، آن‌که ماندنی است، که نماند، که هنوز می‌ماند، اين من می‌شود، بايد ادامه دهی، نمی‌توانم ادامه دهم، بايد ادامه دهی، ادامه می‌دهم، بايد کلمات را بگويی، تا آن وقت که چيزی ازشان باقی مانده، تا وقتی که مرا بيابند، تا وقتی که مرا بگويند، درد غريب، گناه غريب، بايد ادامه دهی، شايد پيش از اين تمام شده است، شايد پيش از اين مرا گفته‌اند، شايد مرا به آستانه‌ی قصه‌ام رسانده‌اند، روبه‌روی دری که به قصه‌ام گشوده می‌شود، که غافلگيرم می‌کند، اگر باز شود، اين من می‌شود، سکوت می‌شود، آن‌جا که هستم، نمی‌دانم، هرگز نمی‌دانم، در سکوت نمی‌دانی، بايد ادامه دهی، نمی‌توانم ادامه دهم، ادامه می‌دهم.

خرید کتاب ننامیدنی
جستجوی کتاب ننامیدنی در گودریدز

معرفی کتاب ننامیدنی از نگاه کاربران بله، در زندگی من، چون باید همین نام را بر آن بگذاریم، سه چیز وجود داشت، ناتوانی از حرف زدن، ناتوانی از ساکت ماندن، و تنهایی، چیزی که باید حسابی از آن استفاده کنم. بله حالا می‌توانم از زندگی‌ام حرف بزنم، آن قدر خسته‌ام که دیگر رمقی برای ذکر جزء به جزء ندارم، اما نمی‌دانم که آیا به راستی زندگی کرده‌ام یا نه، دربارهٔ این قضیه هیچ نظری ندارم. هر چند ممکن است است فکر کنم که به زودی برای ابد ساکت خواهم شد، به رغم این که این کار ممنوع شده. پس بله، زِرت، به همین سادگی، درست مثل یکی از زنده‌ها، بعد خواهم مرد، امیدوارم این برایم تغییر و تنوع باشد.

مشاهده لینک اصلی

کتاب نهایی در سه گانه بکتز سخت ترین خواندن است. این احساس یک رمان است که هیچ طرحی ندارد حتی اگر سعی کنید آنرا تفسیر کنید، به طوری که برخی از تصاویری که در ذهن شما باقی خواهد ماند زمانی که شما نهایت کتاب را بستید، وجود دارد. چیزی جز مواردی وجود ندارد که راوی نامشخص مربوط به کتابهای قبلی، Molloy (4 ستاره) و Malone Dies (5 ستاره) یا Becketts کارهای دیگری مانند مورفی (5 ستاره)، Mercier And Camier (3 ستاره) و وات (4 ستاره). درست مثل این بود، راوی بی نام فقط در مورد آن شخصیت ها در آن کتاب ها و همه اظهارات فلسفی که زیبایی به نظر می رسند، می تواند شما را بزرگ کند، اما چیزی که شما می توانید به عنوان یک طرح و یا برخی تصاویری که این کتاب را به یاد می آورید زمانی که شما پیر و خاکستری هستید. چیزی نیست. از آنجایی که بکت را به صورت مداوم مطالعه می کنم، من نمی توانم این کتاب را همانند موارد قبلی ارزیابی کنم. در نهایت بسته شدن این کتاب با من کنار گذاشته شده است. اما کلمات. کلمات ساموئل بکتز. زیبایی آنها خیلی جذاب است و شما نمی توانید در حین خواندن کتاب فقط با هیجان باشید. آخرین جمله این کتاب را بررسی کنید: @ باید ادامه دهید من نمی تونم ادامه بدم شما باید به @ و پاراگرافهایی بروید که او را به آن می گویند. شما نمی توانید کمک کنید، اما هر دو کلمه در دو صفحه اخیر این کتاب را به عنوان یک فلسفی و تلخ و شیرین (هر چیزی که وجود دارد) فکر کنید. Hallmark card که شما فقط از یک تحسین مرموز دریافت کردید. منظورم این بود که احساس کردم شما یک نامه اسرار آمیز دریافت می کنید که نمی دانید پیام مورد نظر چیست و بنابراین شما هر کلمه ای را می خواهید که همه چیز مانند یک شعر خوب نوشته شده را پاک می کند اما از هیچ معنایی استفاده نمی کند، زیرا فقط معنی ندارد. مانند یک داستان است که به زیبایی گفته شده - با پروسس های لری و همه چیز - اما کاملا بدون طرح. این برای من این کتاب نهایی در سه گانه بکت است. رمان بدون طرح هنوز زیبا و هنوز هم باید برای همه دوستداران ادبیات پست مدرن باشد.

مشاهده لینک اصلی

برای من، Unnameable یک محفظه انزوا محفوظ بود، که در آن من مجبور شدم به مقابله با بی پایان بی اعتنایی ذهن، - dukkha بودیسم من فرض کنید. دقیق بودن دقیق مشاهدات روانشناختی بسیار زیبا و صادقانه بود که در اولین نگاه عشق بود. پس از آن، پرتقال کمیک توسط تماشای مروارید باشکوه منطق و سرزمینی سرگردان پوپول در ناحیه فکری به وجود آمد. و بالاتر و بالاتر از آن، سایش و سست شدن پوست استخوان خنده دار - صفحه پس از صفحه منطق بی رحمانه به نقطه شکستن پوچانه کشیده شد: همه اینها در برخی از مومیایی های غیر منتظره ای بهبود یافته، برخی از حس عشق و بخشش از حماقت خود ( یک حماقت به وضوح در صفحه منعکس شده است). این اجازه داد که با داوکا خودم، مبارزه دائمی من / پرواز به داخل و از خود، و بدون پرواز / مبارزه بیشتر، مواجه شوم. خنده خنده ی شایع ترین، عمیق ترین خنده بود، همیشه شناخته شده بود. این فراموشی جدایی در مبارزه با تعقیب دمیدن را برای فرار از اندیشه با تفکر بهبود بخشید. این بهبود این تقسیم بود که در ناظر مشاهده شد و مشاهده شد. این کتاب به سادگی کشف طغیان فکر اندیشی در یک سطح میکروسکوپی را نشان می دهد. بکت در این رابطه بیشتر با کریشنامردی مشترک است از هر کس دیگر که خوانده ام. هر دو آنها وضعیت را بدون ارائه راه حلی، هر روایت غلطی را در معرض دید قرار می دهند. به نظر می رسد که به طور غیرمنتظره، ناامید کننده است، مدیتیشن می کند. بکتت می گوید که قادر به نوشتن \"ملووی\" بود و چه چیزی پس از روزی که از حماقت من آگاه شدم. \"اعتقاد دارم اگر شما در صدای Unnameable شما خود را پیدا کنید حواس پرتی آن را حس می کند. شما به خاطر احمق بودن خود را ببخشید. و این اولین چیزی است که من تا به حال انجام داده ام. اگر در Molloy از ناخوشایند خود بشنوید که دستورالعمل را از هرج و مرج بیرون بیاورید، می دانید که این کتاب چیست.

مشاهده لینک اصلی

در این کتاب نهایی در سه گانه بکت، حتی شخصیت باقی مانده است. حرکت به سمت استاز در Malone Dies کامل شده است: تنها افکار خود فکر کردن، همیشه پر سر و صدا، اما هرگز حرکت می کند. راوی نامناسب داستان های کوتاه خود را از نشستن، همیشه جاودانه و غیرمستقیم، در صندلی، دیگران به عنوان سیاره در مورد او در حال چرخش می گوید؛ او از شخصیتی که در جلوی یک رستوران زندگی می کند می گوید و لذت بردن از بین یک سر جادویی؛ او از یک شمع مشت با یک چشم می گوید، به تنهایی در یک اتاق، دیگران را می فهمد. او با بی حوصلگی کلمات دلگرم شده است. آنها همیشه کلمات دیگران هستند. معنی آنها مشکوک است. اما آنها همچنان از بین می روند. در یکی از بزرگترین لحظات سبک، هرگز خوانده ام، رمان با ده ها صفحه ای از دریاهای بزرگ اجرا می شود که بر روی جملات به ریتم های وحشتناک و راننده سرازیر می شود.

مشاهده لینک اصلی

بعد از دوم خواندن آن را خیلی دیوانه نیست، واقعا! این یک شعر است، بیش از پروسه، نماز حتی، و بهتر است در دوزهای کوچک، به منظور زیبایی از زبان. برای من می توان آن را یکی از کتاب های از دست رفته کتاب مقدس بود، چیزی که Pharasies و / یا پاپ ها بیش از حد دیوانه به نظر می رسید، شاید کتاب از دست داده شغل یا ارمیا، شاید کین. شخصیت، صدای نامشروع، بی نظیر و بی نظیر که در سراسر 100 صفحه دیجیتالی گریه می کند، به راحتی می تواند صدای تمام بشریت باشد، همه رنج ها، ستمکاران، که هرگز صدایی ندارند و موجودیت چیزی جز گریه در تاریکی، آنهایی که تاریخچه زیر چکمه های سیاه آن را می شکند. اگر در یلیسس جویس در مورد تمام اندیشه هایی که طی یک روز تمام ذهن را پر می کند نوشت، بکت می نویسد تمام افکار ناامید کننده ای که در بستر مرگ وجود دارد که مغز را در یک لحظه خرد می کند. این هملت است @ آیا می شود یا نمی شود @ رفته amok.

مشاهده لینک اصلی

من فقط نمی تونم من نمی تونم من آن را از طریق Molloy و Malone Dies با ترکیبی از سرخوردگی ناخوشایند و لذت عمیق ساخته ام، اما 50 صفحه به نام نامفهوم من ... انجام شد. (من عمیقا از رتبه تقریبا پنج ستاره که در Goodreads دریافت کرده ام بسیار متاسفم ... مطمئنا این یک کتاب است که تقریبا هیچ کس آن را نداشته و تقریبا هیچ کس نمی فهمد؟ بررسی های بسیار ارزشمند همه از افرادی است که فکر می کنند که ناپذیری یک کتاب به طور مستقیم مربوط به این است که چقدر خوب است یا من فقط یک فیلیستین هستم؟ حکم: من نمی توانم بگویم که آیا درخشان است یا خیر. من نخواهم رفت

مشاهده لینک اصلی

کتاب های مرتبط با - کتاب ننامیدنی